Author :
Abstract
28 Şubat 1997 muhtırası, alışıldık darbe biçimine sahip olmamakla birlikte, artık kapanmış olduğu sanılan askeri müdahaleler evresinin bir halkasını teşkil eder. Seçilmiş hükümetin bir “irtica” tehdidi oluşturduğu algısıyla, onu askeri hierarşiye tabii kılmaya dönük düzenlemeler, TSK çağrısıyla düzenlenen brifingler ve sivil laik kesimleri seferber etmeye dönük yoğun bir medya kampanyasıyla, sonrasında Türkiye rejimini tanımlayacak temel niteliklerden biri olacak “askeri vesayet” tesis edilir. Şüphesiz islami karakteri giderek belirginleşen hükümete karşı bu müdahale muhafazakâr kesimler tarafından dirençle karşılanır. Bu çalışmada Yeni Şafak gazetesinin, 28 Şubat MGK toplantısının önemli bir dönüm noktasını oluşturduğu Refah Partisi-Türk Silahlı Kuvvetleri ve daha genel bir açıdan İslami-muhafazakâr kesimler/laisist kesimler arasında cereyan eden gerilimi hazırlayan koşullar ile bu toplantıda alınan kararlar karşısında izlediği yayın politikasının bir analizi yapılıyor. Bu amaçla, MGK toplantısının 3 ay öncesinden başlayıp 3 ay sonrasına kadar yani Kasım 1996 ile Mayıs 1997 arasında gazetede yayınlanan haberler ve köşe yazıları inceleniyor. Değerlendirme kısmında gazetenin yayın politikasının devlet-toplum ve merkez-çevre ikiliğine dayanan “devlet-merkezli” tarih okumasıyla ilişkisi sorgulanıyor.
Keywords
Abstract
The memorandum of February 28, 1997, though not actually was a typical coup, accounts for a link in the chain of military interventions which was thought long gone. Based on the belief that the elected government was posing a "reaction" threat; the "military tutelage" which would ultimately become one of the fundamental characteristics defining Turkey's regime, was constructed through amending regulations that would make the government abide by the rules of military hierarchy, by briefings held down by the call of the TSK (Turkish Armed Forces) and with the help of an intense media campaign to mobilise the civilian secularists. Surely this intervention against the government, whose Islamic character was increasingly becoming evident, met with the resistance by conservatives. This study analyses Yeni Şafak Newspaper's approach towards the events that elevated the tension between fractions and put the Welfare Party and the Turkish Armed forces; in a wider aspect, the Islamic-conservatives and the laicist people up against each other; and its editorial policies in the face of the decisions made by February 28 NSC(National Security Council) meeting, which set a milestone in the whole process. In this regard, the newspaper articles and columns published between November 1996 and May 1997 gets examined. The relation between the editorial policies of the newspaper and "state-centric" history reading, which is based on state-society and centre-periphery dichotomy, is questioned in the evaluation part of the study.
