Author :
Abstract
Bu çalışmada Paul Eluard'ın kadın üzerine yazdığı Je t'aime (Seni seviyorum) ve Facile (Kolay) şiirleri bir şiir gibi düşünülerek bu şiirlerin söylemi sen, ben oluşsal ikiliği üzerinden tartışmaya açılacaktır. Bu şiirlerin ana nesnesi kadındır ve ilerleyen dizelerde bir sevgili bedenine yerleştirdiği tüm dünya kadınları ortak bir kadın bedeninde gösterilecektir. Şiirde tüm insanlık adına konuşan özne bütün bir yeryüzü coğrafyasına dağılmış kadınların ortak sözcüsüdür. Eluard'da yaşanan şu an aynı zamanda bir geçmiş ve geleceği de içerir bunlar akan güncel zamanın bağdaşık birimleridirler ve şiirde şu an sözcelenen (seviyorum seni) yinelemesinde açığa çıkan bir süreklilik duygusunu belirlerler. Yani bir yandan günceli. anlık eylemlerimizi aktaran bir ben, diğer yandan bilişsel düzeyde biz farkına varmadan geçmiş kimliğimizi oluşturan yani, bizi biz yapan bir ben bulunur. İşte Eluard şiirinde güncelle, geçmişi aynı planda yansıtan şiir dilinin gerekçesi bu kipsel bağdaşıklıktan ileri gelir. Ozanın şimdiyi şiirine taşımasına olanak sağlayan bu geçmişe ait izlerdir. Ozan kimliğini oluşturan geçmiş, onun şu an aktardığı söylemlere ışık tutar ve onun şimdi'si bu geçmişin renkleriyle güncellenir.Onun kadınla kurduğu özel ilişki dilin psikolojik yanı gereği, geçmişin yeniden yapılandırılmasına denk gelir. Öznenin birileri adına, onların duygularının, düşüncelerinin savunucusu olmak adına bir kadına duyduğu aşkı bütün dünya kadınlarını ölçüt alarak işlemesi şiirinin özgünlüğünü oluşturuyor
Keywords
Abstract
In this work by taking two poems of Eluard on the woman as a poem, the speech of these poems is going to analyze in the context of life which increases with the water. The connections between the statements be going to examine in the point of view of context and word and we shall have chosen as pragmatic method and psycholinguistics. The real subject of poem "I love you" is the woman but in the antecedent parts of the society women puts in the body of a mistress is seized as an alive existence. With a universal vision the women of the poem seemed scattered all over the world. This appearance proves that the poet is of very kind human spokeswoman. To write a poem has for purpose to contribute to the development of the life and the humanity.
