Author :
Abstract
Osmanlı’nın yükselme döneminde fethedilen yerlere nakledilip iskân edilen Müslüman nüfus, dağılma sürecinde sosyal bir refleksle anavatan olarak gördükleri Anadolu’ya dönmek istemiştir. Bu sürecin parametrelerini 1683 Beç (Viyana) Muhasarası, 1699 Karlofça Antlaşması, 1718 Pasarofça Antlaşması ve 1774 Küçük Kaynarca Antlaşması oluşturmuştur. XIX. yüzyılda yaşanan olaylar büyük göç kitlelerinin Osmanlı merkezine doğru yönelmesine neden olmuştur. Özellikle Kırım Harbi ve 93 Harbi bu yüzyıldaki göçlerin temelini oluşturmuştur. Bu çalışmada XIX. yüzyılın ikinci yarısında Kırım ve Kafkaslardan Osmanlı’ya sığınan göçmenlerin Çankırı’ya iskânları konu edilmiştir. Söz konusu dönemde Çankırı’ya yapılan Kırım ve Kafkas göçleri; sosyo-ekonomik ve kültürel açılardan ele alınarak tarihi perspektifle yorumlanmıştır. Böylece daha önce şümullü şekilde değerlendirilmemiş olan Çankırı örneğinden hareketle Osmanlı tarihinin bu dönemine bir ışık tutulması amaçlanmıştır. Çalışmanın aydınlatılmasında başta Başbakanlık Osmanlı arşivi olmak üzere, tıpkıbasım, telif ve tetkik eserlerden faydalanılmıştır. Yapılan çalışmanın sonucunda muhacirlerin Çankırı’yı değiştirip dönüştürdükleri gözlemlenmiştir.
Keywords
Abstract
During the rise of the Ottoman Empire, the Muslim population who was re-settled to the conquered places, sought to return to Anatolia which they saw as their homeland as a social reflex. The parameters of this period were 1683 Investment Bec (Siege of Vienna), 1699 Treaty of Karlowitz, 1718 Treaty of Passarowitz and 1774 Treaty of Kücük Kaynarca. The events of the 19th century caused immigrants to migrate to the center of the Ottoman Empire. Particularly, the Crimean War and the '93 War underlay to migrations in this century. In this study, the main topic is focused on second half of the century,in which the immigrants took refuge in the Ottoman Empire from Crimea and the Caucasus, and their resettlement in Cankırı. The Crimean and Caucasian migrations to Cankırı in the mentioned period have socio-economic and cultural aspects, and are interpreted with a historical perspectives. Therefore, the study is aimed to hold a light on this period of Ottoman history with the example of Cankırı, which had not been assessed before. In light of this study, especially the Ottoman archives of the Prime Ministry, copyrights and examinations of the history are used. As a result of this study, it is observed that the refugees changed and transformed Cankırı.
