Author :
Abstract
Milli estetiğin halka ulus bilinci kazandırmak dışında ilke ve prensipleri bağlamında sanat çevrelerinde hegamonya kurmak gibi önemli bir sorumluluğu daha vardır. Literatürde kanonlaşma diye tabir edilen bu süreç, esasında ulus inşa sürecini doğrudan etkileyen bir aktördür. Çünkü entelektüel çevrelerde kurulamayan birliğin alt tabakalarda tesis edilmesi mümkün değildir. Onun için kanon, milli nitelikli edebiyatların bir gereği, doğal bir sonucu olarak ortaya çıkar. Türk edebiyatında gerçek anlamda ilk kanon oluşumu, II. Meşrutiyet Dönemi’nde Yeni Lisan’ın başlattığı milliyetçi kanondur. Bu temayül büyük oranda Yeni Lisan’ın belirlemiş olduğu bazı dil(eski-yeni), şekil(hece-aruz), edebiyat(milli konular-milli olmayan konular) ve sanat(toplumculuk-ferdiyetçilik) kriterleri bağlamında şekillenir.
Keywords
Abstract
Besides raising national consciousness, national aesthetics has a significant responsibility to establish a hegamony in the art circles in the context of its basis and principles. Expressed as canonization in literature, actually this period influences the nation formation process directly. Since, when the formation of unity fails in intellectual circles, it is impossible to keep it in lower class. That’s why the canon emerges as a natural output and a necessity of national literatures. The first canon formation in Turkish Literature in real terms is, the nationalist canon initiated by the New Language an the Second Constitutional Period. This tendency is shaped largely in the context of some language (old-new), form (syllable-aruz), literature (socialism-individualism) identified by New Language.
