OKUL ÖNCESİ ÇOCUKLARIN OYUN DAVRANIŞLARI İLE KİŞİLERARASI PROBLEM ÇÖZME DAVRANIŞLARI ARASINDAKİ İLİŞKİ
Author :
Abstract
Bu çalışma okul öncesi çocukların oyun davranışları ve kişiler arası problem çözme becerilerini belirlemek ve oyun davranışları ile kişiler arası problem çözme becerilerini karşılaştırmak amacıyla yapılmıştır. İlişkisel tarama modelinde olan araştırma Gaziantep il merkezindeki anaokuluna devam eden beş-altı yaş arasındaki çocuklarla gerçekleştirilmiştir. Basit tesadüfî örnekleme ile seçilen 132 kız, 138 erkek olmak üzere toplam 270 çocuk araştırmanın çalışma grubunu oluşturmuştur. Araştırmanın verileri Coplan ve Rubin (1998) tarafından geliştirilen ve Ogelman (2012) tarafından Türkçeye uyarlanan Okul Öncesi Oyun Davranışı Ölçeği (ODÖ) ve Özdil (2008) tarafından geliştirilen Kişilerarası Problem Çözme Ölçeği (KPÇÖ) kullanılarak elde edilmiştir. Verilerin analizinde ilişkisiz örneklemler için t testi ve etki büyüklüğünü belirlemek için Cohen d değerleri hesaplanmıştır. Analizler sonucunda çalışmaya katılan çocukların Okul Öncesi Oyun Davranış Ölçeği alt boyutu olan Sessiz Davranış, Yalnız-Pasif Davranış ile cinsiyet arasında anlamlı bir fark bulunmazken, Yalnız-Aktif Davranış, Sosyal Oyun, İtiş-Kakış Oyun ile Kişilerarası Problem Çözme Ölçeği ile cinsiyet arasında anlamlı bir ilişkinin olduğu görülmüştür. Okul öncesi eğitim alma durumu ile Okul Öncesi Oyun Davranış Ölçeği alt ölçeği olan Sessiz Davranış, Yalnız-Pasif Davranış ve oyun toplam puanı arasında anlamlı bir ilişki var olduğu belirlenmiştir. Yalnız-Aktif Davranış, Sosyal Oyun, İtiş-Kakış Oyun alt boyutları ve Kişilerarası Problem Çözme Ölçeği puanları ile okul öncesi eğitim alma durumu arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Okul Öncesi Oyun Davranış Ölçeği puanı ile Kişilerarası Problem Çözme Ölçeği puanları arasındaki ilişkiye bakıldığında ise Kişilerarası Problem Çözme Ölçek Puanı düşük olan çocukların Okul Öncesi Oyun Davranış Ölçeği alt boyutu olan İtiş-Kakış Oyun alt ölçeği puanlarının yüksek olduğu belirlenmiştir.
Keywords
Abstract
This study was carried out to determine the relationship between play behaviour and interpersonal problem-solving skills of preschool children. The research in the relational survey model was carried out with children aged between five and six years who were attending kindergarten in Gaziantep. A total of 270 children, 132 females and 138 males, were selected as the study group. The data of the study were obtained by using the Interpersonal Problem Solving Scale (IPSS) developed by Coplan and Rubin (1998) and adapted to Turkish by Ogelman (2012). Independent samples t-test and the Cohen d values were calculated to determine the effect size. The results of the analyses showed that while there was no significant difference between the Reticent Behaviour, Solitary-Passive Behavior, and gender, which are the sub-dimensions of the Preschool Play Behaviour Scale, there was a significant difference between Solitary-Active Behavior, Social Play, Rough play and the Interpersonal Problem-Solving Behavior Scale. There was a significant relationship between the preschool education and Reticent Behavior and Solitary- Passive Behaviour. There was no significant relationship between the scores of Solitary-active, Social play and Rough subdimensions and Interpersonal Problem-solving Scale and the preschool education status. In addition, the ones who had a low score of Interpersonal Problem-solving Scale had a high score in rough play sub-dimension.
