Author :
Abstract
Türk dış politikası ülke kurulduğundan beri değişmektedir ve dönüşmektedir. Söz konusu değişimler, AKP dönemine kadar Batıcı bir eksende şekillenen Türk dış politikasının bu dönemde yeni bir yönelim edindiğine dair iddiaların gündeme gelmesine neden olmuştur. Ayrıca bu durumun ortaya çıkmasında Soğuk Savaş sonrası dönemin getirdiği fırsatların yanı sıra Özal ve sonrasında AKP yönetiminde elde edilen ekonomik büyüme ve görece siyasi istikrar ortamının da etkisi olmuştur. Türkiye bu dönemde aktif ve çok yönlü dış politikasıyla genişleyen imkânlarından maksimum düzeyde faydalanmak istemiş ve böylece bölgesinde söz sahibi olan önemli bir güce dönüşmeyi hedeflemiştir. Bu çalışma, Türk dış politikasında yaşanan bu değişimin tarihini, nedenlerini ve mevcut yazında belirtildiği gibi eksen kayması boyutuna ulaşıp ulaşmadığını incelemektedir. Bu noktada bir sonuca varabilmek için Charles F. Hermann'ın dış politika değişimi tanımından yararlanılmıştır. Böylelikle söz konusu değişimin eksen ya da yönelim değişiminden ziyade aslında bir program değişikliğini yansıttığı sonucuna varılmıştır.
Keywords
Abstract
Turkish foreign policy has been changing and transforming ever since the country has founded. These changes have led to claims that Turkish foreign policy, which has been shaped by Turkey's Western orientation and pro-status quo stance until the AKP era, developed a new foreign policy orientation. Additionally, as well as the opportunities brought by the end of the Cold War, the economic growth and relatively stable political atmosphere provided during the JDP administration was effective in bringing about this change. Turkey aimed to benefit at a maximum level from its extended opportunities by using its active and multi-dimensional foreign policy and hereby to turn into a major power having a say in its region. This study intends to discuss the history, the reasons and whether the aforementioned change has reached to the point of an "axis shift" as stated in the existing literature. Charles F. Hermann's foreign policy change was used in order to reach a conclusion at that point. Finally, the thesis concluded that the change in Turkish foreing policy reflected a "program change" rather than an a shift of axis or an international orientation change.
