Author :
Abstract
Müslümanlar, sünneti; hayatı etkileyen bir âmil olarak gördükleri için sadece sünnetin şeklini korumak için uğraşmamış; aynı zamanda onun doğru anlaşılması ve yorumlanması için çalışmalar da yürütmüşlerdir. Bu sebeple metinlerin isnâd vb. yöntemlerle korunması, Müslümanlara özgü bir usûlün doğmasına neden olmuştur. Bu usûlün olgunlaşmasında ise en fazla katkısı olan muhaddislerden biri İbn Hacer el-Askalânî’dir. Hadis usûlünde yer alan tanımlara eklediği bazı kayıtlarla ve tenkit merkezli usûl anlayışıyla kendinden önce yazılan hadis usûlünün adeta çehresini değiştirmiştir. Bu çalışmada İbn Hacer el-Askalânî’nin sahih hadisi nasıl kullandığı ve sahih hadis için aradığı temel prensipleri ele alınacak aynı zamanda hadislerin sıhhatini belirleyen esahhü’l-esânid metoduna yaklaşımı da incelenecek ve yine onun sahîh hadislerin taksimi ve bilgi değeri konularıyla ilgili görüşleri de alt başlıklarda değerlendirilmeye çalışılacaktır.
Keywords
Abstract
Since Muslims regard Sunnah as the reason affecting life, They struggled to protect not only the form of Sunnah but also they carried out studies for its being understood and interpreted correctly. For this reason, protecting the texts with methods like isnad has led to a unique process to Muslims. Ibn Hajar al-Askalânî is one of the most important contributors to mature in this process. With some recording and review centrict mentality he added to the explanations in methodology of hadith, he virtually changed the physiognomy of the methodology of hadith. In this study, It will be discussed how was used Sahih Hadith by Askalânî and which basic principles he looks for it. It will be also dealt with his approach to esahhü’l-esânid method for determining the health of Hadiths. Again It will be tried to evaluate Askalânî’s idea about the distribution of Sahih Hadiths and his idea about the value of the data in subtitles.
