Türk mimarisinde köklü bir geçmişe sahip olan, Anadolu Selçuklu, Beylikler ve Osmanlı döneminde yapımı sevilerek sürdürülmüş ahşap direkli ve tavanlı cami inşa etme geleneği, Kütahya iline bağlı Eski Gediz Kasabası’nda bulunan Salur Camisi, Kadirağa Camisi, Eminağa Camisi ve İmamoğlu Mescidi örneklerinde de uygulanmıştır. Örtü sistemi ile birbirine benzer özellikler taşıyan dört örnek ayrıca fevkani kurulumu ile de benzerlik göstermiştir. Sade, gösterişsiz mimarisinin yanında, her dönem sevilerek kullanılmış ahşap tavanlı cami geleneğinin, 19. yüzyıl sonu ile 20. yüzyıl başında inşa edilen, çalışma konusunu teşkil eden örneklerde tespiti ile birlikte, planları ve fotoğrafları eşliğinde tanıtımının yapılması amaçlanmıştır. Eski Gediz Kasabası’ndaki 19. yüzyıl sonu ile 20. yüzyıla tarihlendirilmekte olan örneklerin tanıtımı ile, Anadolu Türk mimarisi içerisindeki yerinin belirlenerek, bölgenin karakteristik mimarisi üzerinde değerlendirme yapılabilmesine, mimarlık tarihi alanına da katkı sağlanmasına çalışılmıştır.
The tradition of building a mosque with wooden pillars and ceilings has a long history in Turkish architecture and was used in Anatolian Seljuks, Beyliks and Ottomans. This tradition was also applied to Salur Mosque, Kadirağa Mosque, Eminağa Mosque and Imamoğlu Mosque in the Eski Gediz Town of Kütahya. These four examples, which are similar to each other compared to the covering system, are also similar with fevkani(two-storey mosque) installation. In addition to its simple, unpretentious architecture, the wooden ceiling mosque tradition, which was maintained with great pleasure in every period, was determined in the examples which were the subject of study at the end of the 19th century and the beginning of the 20th century; and in line with this, it is aimed to introduce the buildings with their plans and photographs. With the introduction of the examples dated to the end of the 19th century and the 20th century in Eski Gediz Town, by determining its place in Anatolian Turkish architecture and conducting an evaluation on the characteristic architecture of the region, it was tried to make contributions to the field of architectural history.