Author :
Abstract
Çalışmanın amacı, toplumda var olan baskın güçlerin çıkmazlarının ve tek yanlılıklarının ortaya çıkarılmasını, kültürel olarak bastırılanın dil aracılığıyla etkinleştirilmesini ve bu iki kutbun entegrasyonunu gözler önüne sererek edebiyatın kurmaca düzlemde sürdürdüğü kültürel yaratıcılığın okur tarafından nasıl yapılandırıcı bir deneyime dönüştürüldüğünü göstermektir. Bu bağlamda Nedim Gürsel’in Resimli Dünya isimli eseri, Hubert Zapf’ın ‘Kültürel Ekoloji Olarak Edebiyat’ kuramı kapsamında geliştirdiği ‘Üçlü İşlev Modeli’ aracılığıyla incelenecektir. Bu model Nietzsche’nin Tragedya’nın Doğuşu, Adorno ve Horkheimer’ın Aydınlanmanın Diyalektiği ve Bahtin’in Rabelais ve Dünyası isimli eserlerinin alt metin olarak ele alınmasıyla daha da anlamlanacaktır. Kültürel-ekolojik bir yaklaşımla ele alınan Venedik, Nedim Gürsel’in Resimli Dünya isimli eserinde uzam olarak yer almakta ve ‘Kurmaca Karşıt Söylem’ olarak ortaya çıkmaktadır. Aydınlanmacı toplumlardaki bireylerinin ve olayların katastrofik ve liminal güç sebebiyle Venedik’te Diyonizyaklaştığı ve resmi söylemlerin çözüldüğü görülmektedir. Eserin sonunda görülen sembolik ölüm, doğa ile kültürün karşı karşıya gelmesinden kaynaklanmaktadır.
Keywords
Abstract
The aim of the study is to provide the dilemmas and unilateralism of the dominant powers in the society, to activate the culturally repressed one via language and to display the integration of those two opposite sides, so literature will enable the cultural creativity to be converted by the reader into a constructing and transforming experience in the fictional atmosphere. The Turbans of Venice by Nedim Gürsel is examined through the Triadic Function Model developed by Hubert Zapf within the scope of Theory Literature as Cultural Ecology. This model will be much more meaningful through analyzing subtexts like The Birth of Tragedy by Nietzsche, Dialectic of Enlightenment by Adorno and Horkheimer and Rabelais and His World by Bakhtin. Venice, within the Cultural-Ecological Approach, is the setting in The Turbans of Venice by Nedim Gürsel, and it is evaluated as ‘Imaginative Counter Discourse’. It is observed that Venice makes the individuals and events Dionysiac in the enlightened societies via its catastrophic and liminal power, and official discourses are dissolved in Venice. Symbolic death observed at the end of the novel is based on the confrontation of nature and culture.
Keywords
- Alfani, G. (2013). “Plague in seventeenth-century Europe and the decline of Italy: An Epidemiological Hypothesis”. European Review of Economic History, 17 (4), 408-430.
- Calvino, I. (1979). Invisible Cities. Pan MacMillan, London.
- Gürsel, N. (2004). Resimli Dünya. 8. Baskı. Doğan Kitapçılık, İstanbul.
- Güvenç, B. (1979). İnsan ve Kültür. Remzi Kitabevi, İstanbul.
- “Kâmil”. (Çevrimiçi) http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&kelime=k%C3%A2mil &uid=27145&guid=TDK.GTS.5c201809325ef9.06174049, 14.11.2018.
- Nietzsche, F. (2013). Ecco Homo. 6. Baskı. Say Yayınları, İstanbul.
- Paglia, C. (2004). Cinsel Kimlikler-Nefertiti’den Emily Dickenson’a Sanat ve Dekadans. (Çev. Didem Atay, Anahid Hazaryan). Epos Yayınları-21, Ankara.
- Uygur, M. (1996). Kültür Kuramı. Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
- Zapf, H. (2002). Literatur als Kulturelle Ökologie, (Almancadan Çeviri: Hülya Kaya) Max Niemeyer Verlag Gmbh, Tübingen.
- Zapf, H. (2016). Literature as Cultural Ecology. Sustainable Texts. Bloomsbury Publishing, Great Britain.
- Zizek, S. (1992). Looking Awry: An Introduction to Jacques Lacan through Popular Culture. MIT Press, Cambridge.
