Kodlanmış kortikal bağlantıların ötesinde belleğin toplumla ve bireyle münasebeti, bunların karşılıklı etkileşimi ve çatışkısı sosyoloji gibi edebiyatın da gündemini meşgul etmiştir. Kurmaca yardımıyla tarihsel bir dönemecin okunma anına çekilmesi, okuma esnasında bir tamamlananın canlanması, estetik aktarıma rağmen bir hatırla(t)ma rejimi hedeflemektedir. Hayatta kalanların söylem ve anlatıları, anılarının nasıl korunduğu veya silindiği, travma ve yasın kolektif sağaltımı; kurgunun yörüngesini belirlemektedir. Belleğin edebi türlerin vasıtasıyla işlemesi, kuşak bağıntısının otobiyografi, anı, mektup, günce üzerinden sağlanması, ortak beyan ve sembollerin irdelenebileceği bir alan olarak anımsama edebiyatının belirleyiciliğini ortaya koymaktadır. Bu çalışmada modern Yunan edebiyatının gazeteci yazarı Dido Sotiriyu’dan ödünç aldığımız “bellek- anlatı” terimiyle 1982 yayın tarihli tek postmodern romanı Katedafizometa’da bellek- anlatıyı nasıl kurduğunu incelemeye girişeceğiz. Eserin yakın okumasıyla Aris Yannulis’in notlarını esas alacak, karmaşık bir yapıya ve katmanlı bir biçeme sahip romanın aktarım kanallarını tespit etmeye çalışacağız.
Beyond the coded cortical connections, the relationship of memory with society and the individual, and their mutual interaction and conflict have occupied the agenda of literature as well as that of sociology. Drawing a historical turning point into the moment of reading by means of fiction, and bringing it back to life during reading aim to remind or remember this historical moment despite the aesthetic transfer. Discourses and narratives of survivors, how their memories are preserved or erased as well as collective healing of trauma and grief all combine to determine the trajectory of the fiction. The fact that the memory works through literary genres, and that the generational connection is provided through autobiography, memoir, letter and diary reveal the importance of the literature of reminiscence as a field where common statements and symbols can be examined. In this study, we will attempt to examine how modern Greek literature constructs memory-narrative in Katedafisometa, the only postmodern novel published in 1982, with the term "memory-narrative" borrowed from its journalist writer Dido Sotiriou. Basing ourselves on Aris Yannoulis’s notes and carrying out a close reading of the work, we will try to determine the transmission channels of the novel, which has a complex structure and layered style.