Author :
Abstract
Bu çalışmanın odaklandığı temel soru şudur: Aristoteles’te “iyi” ve “adalet” arasındaki ilişki nedir ve nasıl temellendirilmektedir? Bunun için ilk olarak “iyi nedir?” sorusunda derinleşilecektir. Aristoteles, Platon’dan farklı olarak ahlaksal ilkelerin insanın fiili yaşamında, toplumsal yapıda içkin olduğunu düşünür. O, selefi Platon’a göre akla daha fazla paye verip, meseleyi varlığın ötesinde konumlandırılan metafizik unsurlardan arındırarak, daha ziyade politik bir zeminde ele almıştır. Ona göre insan politik bir canlıdır ve politikanın konusu esasen insan için neyin iyi olduğuna dairdir. Bu bağlamda, ikinci olarak, iyi, insan için olduğu kadar polis için de bir hedef olarak konutlanabildiği için, adalet kavramı işe koşulacaktır. Adalet, ortak yaşamda başkasına yönelik iyiliği gözettiği için, başkalarında iyilik üretmeyle ilgili olduğu için diğer erdemlere göre daha yüksek bir değere sahiptir; erdemlerden bir parça değil, onların bütünüdür. Adalet en toplumsal iyidir. Bu çalışmada iyi ile adalet arasındaki ilişkinin açığa çıkarılması amaçlanmaktadır.
Keywords
Abstract
This study focuses on one main question: What is the relationship between "good" and "justice" in Aristotle and how is it grounded? For this, first of all, the question about the nature of “good” will be scrutinized. Unlike Plato, Aristotle thinks that moral principles are inherent in man's actual life and in social structure. In this context, compared to his predecessor Plato, reason plays a more prominent role in Aristotle as he dealt with the issue on a more political ground, purging it from metaphysical elements which are beyond being. According to him, man is a political animal and politics is essentially about what is good for man. In this respect, as a second thread, the concept of justice will be put to work, since the good can be posited as a goal for the polis as well as for the human being. Justice has a higher value than other virtues because it pays regard to the good for others in common life and is about producing the good in others; it is not a part of the virtues, but the whole of them. Justice is the most social good. The aim of the study is to reveal the relationship between good and justice as the conclusion.
Keywords
- Aristoteles (2005). Nikomakhos’a Etik, (S. Babür, Çev), Kebikeç Yayınları: Ankara.
- Aristoteles (2005). Nikomakhos’a Etik, (S. Babür, Çev), Kebikeç Yayınları: Ankara. Aristoteles (2010). Metafizik, (A. Arslan, Çev), Sosyal Yayınları: İstanbul.
- Aristoteles (2014). Ruh Üzerine (Peri Psukhés), (Z. Özcan, Çev), Sentez Yayıncılık: Ankara. Aristoteles (2015). Eudemos’a Etik, (S. Babür, Çev), Ankara: BilgeSu Yayıncılık.
- Aristoteles (2018). Politika, (Ö. Orhan, Çev), İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
- Aristoteles, (1975). Politika, (M. Tuncay, Çev), İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Arslan, A. (2011). İlkçağ Felsefe Tarihi: Aristoteles, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları: İstanbul.
- Çitil, A. A. (2017). “Ahlâkî Üstünlük ve Biz”, Ö. Türker (Ed.), Ahlâk ve Müeyyide içinde, s. 191-221, Ankara: İlem Kitaplığı.
- Kuçuradi, İ. (2003). İnsan ve Değerleri, TFK Yayınları, Ankara.
- Maclntyre, A. (2001). Homerik Çağdan Yirminci Yüzyıla Ethik’in Kısa Tarihi, (H. Hünler ve S. Z. Hünler, Çev), Paradigma Yayınları: İstanbul.
