Bu araştırmada öfke kontrol problemine yönelik Türkiye’de yapılan psiko-eğitim, grupla psikolojik danışma, grup rehberliği ve grup müdahalesi temelli lisansüstü tezlerin ayrıntılı olarak değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Bu hedefle öfke kontrolünü/yönetimini sağlamaya dönük yürütülen deneysel müdahalelerin etkililiği incelenmiştir. Bu bağlamda veri toplama sürecinde 2023 yılı şubat ayında Yükseköğretim Kurulu (YÖK) tez merkezinden 2013-2023 yılları arasında yapılan 30 teze ulaşılmıştır. İncelenen tezler; çalışma grubu, düzeyi, üniversite türü, anabilim dalı, kullanılan deneysel desen, müdahalenin türü, müdahale yaklaşımı, çalışmanın etkililiği, müdahale oturumlarının süresi ve oturumların sayısına göre değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda incelenen tezlerde en fazla ergen çalışma grubuyla çalışıldığı görülmüştür. Ayrıca öfke kontrolüne/yönetimine dönük kullanılan deneysel müdahalelerde çoğunlukla bilişsel davranışçı terapi yaklaşımının ve psiko-eğitim türünde müdahalelerin tercih edildiği tespit edilmiştir. Sonuç olarak, öfke kontrolüne/yönetimine dönük ileride gerçekleştirilecek çalışmalarda bilişsel davranışçı terapi yaklaşımı dışında yaklaşımların kullanıldığı deneysel müdahale sayısının artırılması ve ergenler dışındaki çalışma gruplarına yönelik deneysel müdahalelerin geliştirilerek bu müdahalelerin etkililiğinin incelenmesi önerilmektedir.
In this study, the aim is to evaluate in detail the psycho-education, group counseling, group guidance, and group intervention-based postgraduate theses on anger management problems in Turkey. With this aim, the effectiveness of experimental interventions carried out to ensure anger control/management was examined. In this context, during the data collection process, 30 theses conducted between 2013 and 2023 were accessed from the Council of Higher Education (YÖK) thesis center in February 2023. The theses were evaluated according to the study group, level, university type, department, experimental design used, type of intervention, intervention approach, effectiveness of the study, duration of intervention sessions, and number of sessions. As a result of the research, it was seen that the theses analyzed mostly worked with adolescent study groups. In addition, it was determined that the cognitive behavioral therapy approach and psycho-educational interventions were mostly preferred in experimental interventions used for anger control/management. As a result, it is recommended to increase the number of experimental interventions using approaches other than the cognitive behavioral therapy approach in future studies on anger control/management, and to develop experimental interventions for study groups other than adolescents, and for examining the effectiveness of these interventions.