Author :
Abstract
Ayrılık anksiyetesi, bireylerin önemli bağlanma figürlerinden ayrıldıklarında yaşadıkları yoğun korku ve sıkıntıyı ifade etmektedir. Bu durum hem çocuklarda hem de yetişkinlerde görülebilir ve günlük işlevselliği olumsuz yönde etkileyebilir. Öfke ise genellikle hayal kırıklığı, tehdit algısı veya karşılanmayan ihtiyaçlar sonucunda ortaya çıkan duygusal bir tepkidir. Ayrılık anksiyetesi ile öfke arasındaki ilişki, bireyin ayrılıkla başa çıkma becerisinin yetersiz olması sonucunda duygusal tepkiselliğin artmasıyla öfkenin de tetiklenmesi şeklinde açıklanabilmektedir. Bu çalışma, ayrılık anksiyetesi ve öfke arasındaki ilişkinin altında yatan psikolojik mekanizmaları araştırmayı ve çözülmemiş anksiyetenin artan sinirlilik ve agresif davranışlara katkıda bulunup bulunmadığını incelemeyi amaçlamaktadır. Bu dinamikleri inceleyerek hem ayrılık anksiyetesi hem de öfkenin etkin bir şekilde yönetilmesine yönelik terapötik müdahalelere dair içgörüler sağlamayı hedeflemektedir.
Keywords
Abstract
Separation anxiety refers to the intense fear and distress that individuals experience when separated from important attachment figures. This condition can be seen in both children and adults and can negatively affect daily functioning. Anger, on the other hand, is an emotional response that usually occurs as a result of frustration, threat perception or unmet needs. The relationship between separation anxiety and anger can be explained as an individual's inadequate ability to cope with the separation, resulting in increased emotional reactivity and triggering anger. This study aims to investigate the psychological mechanisms underlying the relationship between separation anxiety and anger and to examine whether unresolved anxiety contributes to increased irritability and aggressive behavior. By examining these dynamics, it aims to provide insights into therapeutic interventions for effectively managing both separation anxiety and anger.
