İNSAN DERİSİNİN SANAT FORMUNA DÖNÜŞÜMÜ

Author :  

Year-Number: 2024-73
Yayımlanma Tarihi: 2024-12-20 13:45:35.0
Language : Türkçe
Konu : Resim
Number of pages: 47-55
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

21. yüzyılın başlarında post-modern sonrası dönemle birlikte ortaya çıkan sanat dilindeki sınırsızlık, sanatçılara sonsuz bir pratik alan açmıştır. İnsanın kendini anlamlandırma sürecinin bir anlamda terk edildiği ve varoluşsal anlamının sanat nesnesine dönüştüğü dönemin yerine, insanın en büyük organı olduğu düşünülen beden derisinin sanat malzemesine dönüştüğü bir çağdayız. Milenyum sanatı, hayvan derilerinden silikon ve latekse kadar ilgi çekici birçok malzemeyi, bazen gerçek insan derisi kullanarak, bazen de sentetik malzemeleri gerçek deri görüntüsünde sunarak çarpıcı sanat pratiklerine dönüştürüyor. Bu sanatsal pratikler, fetişleştirilen bedenler, çağdaş kültürel kaygılarla biyolojik ve yapay insan derisi formunda oluşturulan deneysel çalışmalarla, bedenin psikolojik ve sosyo-kültürel yönlerinin de tartışıldığı bir zeminde gerçekleştiriliyor. Bu bağlam çerçevesinde düşünüldüğünde, insan derisinin yüzeysek ve fiziksel olanakları üzerinden yeni düşünce formları geliştirmemizin önü açılıyor. Bu doğrultuda Didier Anzieu'nun cilt-ego teorisini bir analitik çerçeve olarak belirleyerek Andrew Krasnow, Jessica Harrison, Ana Álvarez-Errecalde, Cao Hui ve Andrea Hasler’in cilt fetişleri ve yapısı bozulmuş derilerden oluşan eserleri incelenecektir.

Keywords

Abstract

The limitlessness in the language of art, which emerged with the post-modern period at the beginning of the 21st century, has opened an endless practical field for artists.We are in an age where the human being's process of making sense of himself has been abandoned in a sense and instead of the period when the existential meaning of the human being has turned into an art object, the skin of the body, which is thought to be the largest organ of the human being, has turned into an art material. Millennium art transforms many interesting materials, from animal skins to silicone and latex, into striking art practices, sometimes by using real human skin and sometimes by presenting synthetic materials in the appearance of real skin. These artistic practices are carried out on a ground where the psychological and socio-cultural aspects of the body are discussed, with fetishized bodies and experimental works created in the form of biological and artificial human skin with contemporary cultural concerns. In this context, we are enabled to develop thought forms through the superficial and physical possibilities of the human skin. In this regard, by determining Didier Anzieu's skin-ego theory as an analytical framework, the skin fetishes of Andrew Krasnow, Jessica Harrison, Ana Álvarez-Errecalde, Cao Hui and Andrea Hasler and their works consisting of deformed skin will be examined.

Keywords


                                                                                                                                                                                                        
  • Article Statistics