Author :
Abstract
Uluslararası ilişkilerin küreselleşme ve dijitalleşme süreçleriyle hızla dönüşen yapısında, kamu diplomasisi stratejik bir diplomatik araç olarak giderek daha merkezi bir konum kazanmaktadır. Bu makale, kamu diplomasisinin uluslararası ilişkiler disiplini içerisindeki kuşatıcı, yön verici ve yol açıcı rolünü liberal ve neoliberal teorik çerçevede incelemeyi amaçlamaktadır. Nitel araştırma yöntemi kullanılan çalışmada, tümevarım ve tümdengelim stratejilerinin bütünleşik kullanımı benimsenmiş, kamu diplomasisinin hem teorik hem de pratik boyutları kapsamlı şekilde analiz edilmiştir. Makalede kamu diplomasisinin tarihsel sosyolojik perspektiften gelişimi, liberal ve neoliberal paradigmalarla ilişkisi, yumuşak güç kaynağı olarak işlevi ve küreselleşme süreçleriyle etkileşimi incelenmiştir. Araştırma bulguları, kamu diplomasisinin liberal düşüncenin karşılıklı anlayış, işbirliği ve çoğulculuk ilkelerini diplomatik alanda yansıttığını ve neoliberal kuramsalcılığın vurguladığı kurumsal işbirliği ile karşılıklı bağımlılık dinamiklerini güçlendirdiğini ortaya koymaktadır. Kamu diplomasisi, uluslararası normların yayılımı, kimlik inşası ve güven tesisi süreçlerinde stratejik rol oynamakta, küreselleşme ve dijitalleşmeyle birlikte etki alanı genişlemektedir. Çalışma, kamu diplomasisinin salt bilgi aktarım süreci olmadığını, aynı zamanda uluslararası ilişkilerin yapısını dönüştürme potansiyeline sahip kuşatıcı bir diplomatik araç olduğunu vurgulamaktadır. Bu diplomatik aracın etkinliğinin artırılması, uluslararası barış ve işbirliğinin geliştirilmesi açısından stratejik öneme sahiptir.
Keywords
Abstract
In the rapidly transforming structure of international relations through globalization and digitalization processes, public diplomacy is gaining an increasingly central position as a strategic diplomatic tool. This article aims to examine the encompassing, guiding, and pioneering role of public diplomacy within the discipline of international relations through a liberal and neoliberal theoretical framework. Using qualitative research methodology, the study adopts an integrated use of inductive and deductive strategies, comprehensively analyzing both theoretical and practical dimensions of public diplomacy. The article examines the development of public diplomacy from a historical sociological perspective, its relationship with liberal and neoliberal paradigms, its function as a soft power resource, and its interaction with globalization processes.
Research findings reveal that public diplomacy reflects the principles of mutual understanding, cooperation, and pluralism of liberal thought in the diplomatic field and strengthens the institutional cooperation and complex interdependence dynamics emphasized by neoliberal institutionalism. Public diplomacy plays a strategic role in the diffusion of international norms, identity construction, and trust-building processes, with its sphere of influence expanding through globalization and digitalization. The study emphasizes that public diplomacy is not merely a process of information transfer but also an encompassing diplomatic tool with the potential to transform the structure of international relations. Increasing the effectiveness of this diplomatic tool has strategic importance for the development of international peace and cooperation.
