Author :
Abstract
Basra Körfezi’nde stratejik bir konumda bulunan Bahreyn, 1800’lü yıllardan itibaren İngilizlerin etkisi altına girmiştir. İngiltere ile imzaladığı koruma anlaşmalarıyla siyasi ve ekonomik bağlılık taahhüdünde bulunan Bahreyn, bağımsızlığını kazanana kadar İngiltere haricinde bir devletle, İngiltere’nin onayı olmadan, herhangi bir temas kuramamıştır. İngiliz himayesi, Bahreyn’in 1971’de bağımsızlığını kazanmasıyla sona ermiş ve taraflar arasında daha önce yapılan tüm anlaşmalar geçerliliğini kaybetmiştir. Osmanlılar, 1800’lü yıllarda İngilizlerle, Körfez’de hakimiyet mücadelesine girmiştir. Ancak Birinci Dünya Savaşı sonrasında Körfez’den tamamen çekilen Osmanlılar, bölgedeki iddialarından vazgeçmiştir. Cumhuriyet döneminde Türkiye, aralarında Bahreyn’in de bulunduğu Körfez ülkeleriyle doğrudan temas kurmaktan kaçınmıştır. Bahreyn’in bağımsızlığı sonrasında diplomatik ve siyasi ilişkiler geliştiren Türkiye, yapılan resmi görüşmelerde ekonomi konularına ağırlık vermiştir. Türkiye, Bahreyn’i iyi bir ticari ortak ve yabancı sermaye kaynağı olarak görmüştür. Ancak Bahreyn’in düşük bir nüfusa ve nispeten daha az petrol gelirine sahip olması bu beklentilerin karşılanmasının önüne geçmiştir. Ayrıca Bahreyn’den Türkiye’ye yabancı sermaye çekme planları da beklenen sonuçları vermemiştir.
Keywords
Abstract
Bahrain, which has a strategic location in the Basra Gulf, has been under the influence of the British since the 1800s. Bahrain, which signed protection agreements with the British and pledged political and economic ties, could not establish any contact with any state other than the British without British approval until it gained its independence. The British protectorate ended when Bahrain gained its independence in 1971, and all previous agreements between the parties were rendered invalid. The Ottomans entered into a struggle with the British for dominance in the Gulf in the 1800s. However, the Ottomans, who completely withdrew from the Gulf after World War I, abandoned their claims in the region. During the Republican era, Turkey avoided direct contact with the Gulf countries, including Bahrain. Turkey, which developed diplomatic and political relations after Bahrain's independence, focused on economic issues in official talks. Turkey saw Bahrain as a good trade partner and source of foreign capital. However, Bahrain’s low population and relatively low oil revenues prevented these expectations from being met. Furthermore, plans to attract foreign capital from Bahrain to Turkey did not yield the expected results.
