Kişilik yapılanmaları bağlamında zaman algısının psikopatolojik yansımaları, bireylerin ruhsal işlevselliğini ve psikolojik uyumunu derinden etkileyen bir konudur. Zaman algısındaki bozulmalar, özellikle depresyon, anksiyete bozuklukları ve travma temelli psikopatolojilerde belirginleşmekte; bireylerin geçmiş, şimdi ve gelecek ile kurduğu ilişkiyi olumsuz yönde etkilemektedir. Kişilik özellikleri, zamanın algılanma biçimini şekillendirerek psikopatolojik süreçlere katkıda bulunmakta ve bu etkileşim ruhsal bozuklukların anlaşılmasında önemli bir belirleyici rol üstlenmektedir. Literatürdeki bulgular, zaman algısının sadece bilişsel bir süreç değil, aynı zamanda kişilik dinamikleriyle bütünleşen çok boyutlu bir yapı olduğunu göstermektedir. Bu nedenle bu çalışma, zaman algısı ve kişilik yapılanmaları arasındaki ilişkileri inceleyerek psikopatolojiler üzerindeki yansımalarını ele alan bir derleme makalesi niteliği taşımaktadır.
In the context of personality structures, the psychopathological reflections of time perception are a subject that profoundly affects individuals' mental functioning and psychological adjustment. Disturbances in time perception are particularly evident in depression, anxiety disorders, and trauma-based psychopathologies, negatively affecting individuals' relationship with the past, present, and future. Personality traits contribute to psychopathological processes by shaping the way time is perceived, and this interaction plays a significant role in understanding mental disorders. Findings in the literature show that time perception is not only a cognitive process but also a multidimensional structure integrated with personality dynamics. Therefore, this study is a review article that examines the relationships between time perception and personality structures and addresses their reflections on psychopathologies.