Author:
Abstract
Aristoteles Retorik başlıklı eserinde retoriği belli bir durumda, elde var olan inandırma yollarını kullanma yetisi olarak tanımlar. Bu tanım üzerinden aslında Sofistlerin retoriği kullanma şeklini eleştirir. Eleştirisini ise kendinde birçok anlam barındıran ama temelde olabilirlik olarak karşılanan eikos kavramına dayandırır. Eikos retoriğin temel konusu olan enthymemenin kaynağıdır ama onun yanında enthymemeye kaynak olan iki kavram daha bulunur ki bunlarda semeion ve tekmeriondur. Bu bağlamda makale söz konusu üç kavram üzerinden Aristoteles’in retoriği ve enthymemeyi ele alış şeklini ve eikosun Aristoteles’teki kullanımı analiz etmeye çalışacaktır.
Keywords
Abstract
Aristotle, in his work entitled Rhetoric, defines rhetorics as the faculty of observing in any given case the available means of persuasion. This definition is actually contains a criticism on the ways that Sophists are used for rhetorics. And he has based his criticism on a concept that has several meanings, but basically stands for likelihood, eikos. Eikos is the source of enthymeme which is the main issue of rhetoric but with its side there are two more concepts as sources, semeion and tekmerion. In this context, the article will try to analyze over those three concepts the way Aristotle defines rhetoric and enthymeme and uses of eikos in Aristotle.