DÎVÂN VE HALK ŞİİRLERİNDE ELEŞTİRİ SAZLARI OLAN HİCİV VE TAŞLAMANIN ÖRNEKLER İLE MUKAYESESİ

Author:

Year-Number: 2017-11
Yayımlanma Tarihi: null
Language : null
Konu : Türk Dili ve Edebiyatı /Sosyal Bilimler
Number of pages: 993-1011
Mendeley EndNote Alıntı Yap

Abstract

Son yıllarda tüm dünyada ve ülkemizde “karşılaştırmalı edebiyat” alanındaki çalışmalara ağırlık verilmiştir. Ancak özellikle mukâyeseli Türk edebiyatı etrafında yapılan çalışmaların yeteri seviyede olmadığı görülmektedir. Bakir bir saha olarak karşımıza klâsik Türk edebiyatı ve halk edebiyatını karşılaştırmak suretiyle yapılacak çalışmalar çıkmaktadır. Bu bağlamda bildirimizin konusu klâsik Türk şiirinde “hiciv” ve Türk halk şiirinde “taşlama” türleri ve ürünlerinin karşılaştırılmasıdır. Halk şairleri ve Divân şairleri, kişisel kin nefret ve öfkesini; toplumsal ve siyasal birtakım aksaklıkları; ahlâkî yozlaşmaları, devlet kurumlarındaki bozulmaları dile getirmek istemişlerdir. Yaşanabilir bir dünya isteyen şairler her türlü yanlışın, haksızlığın, kötülüğün karşısında durmuş ve bunu korkusuzca dile getirmişlerdir. Bu anlamda protest bir tavırdan yana oldukları görülmektedir. Bildirimizde hiciv ve taşlama kavramlarına kısaca değinilecek akabinde şiirlerin konusu ve sosyal işlevleri üzerinde durulacaktır. Son olarak şiirlerin genel bir tasnifi yapılarak bu yolla oluşturulmuş iki şiir türü biçim ve muhteva açısından mukâyese edilecektir. Daha fazla örneğe yer verebilmek maksadıyla şiirlerin tamamından ziyade bir bölümü çalışmamızda yer almıştır.

Keywords

Abstract

In the last years studies about ‘’comparative literature’’ have attracted more interest worldwide and in our country as well. However, it was seen that studies about comparative Turkish literature were not at sufficient levels. We see, as a plain field, studies that will be done in the form of comparing classical Turkish literature and folk literature. In this context, the subject of our paper is the comparison of hiciv in classical Turkish poetry and taşlama in Turkish folk literature and their works. Folk literature poets and Dîvân poets wanted to express their personal hatred and anger; social and political drawbacks; moral corruptions, deteriorations in state institutions. Besides, desiring a world that is worth living, poets stood against lie, hypocrisy, bribery, theft, ignorance, thus all evils in summary and expressed this without fear. In this context, it is seen that they have a protesting attitude. In our paper, we will refer to concepts of hiciv and taşlama, and then the subjects and social functions of the poems will be dealt with. Lastly, the poems will be classified generally, and two kinds of poetry generated in this way will be compared in terms of form and content. In order to put more examples, some parts of the poems will be included in our study rather than the whole.

Keywords