Author:
Abstract
Bu araştırmanın amacı, üniversitede öğrenim gören öğrencilerin serbest zaman doyum düzeyleri ile mutluluk düzeylerini belirlemek ve bu iki kavram arasındaki ilişkiyi ortaya koymaktır. Araştırmanın çalışma grubunu İstanbul Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesinde öğrenim gören amaçlı örnekleme yöntemiyle seçilmiş olan 275 (%64,3) “Erkek” ve 153 (%35,7) “Kadın” olmak üzere toplam 428 üniversite öğrencisi çalışmaya gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada Beard ve Raghed (1980) tarafından geliştirilen ve Türkçe uyarlaması Gökçe ve Orhan (2011) tarafından yapılan “Serbest Zaman Doyum Ölçeği” ve Hills ve Argyle (2002) tarafından geliştirilen ve Türkçe Uyarlaması Doğan ve Sapmaz (2012) tarafından yapılan “Oxford Mutluluk Ölçeği” kullanılmıştır. Katılımcıların kişisel bilgilerinin dağılımlarının belirlenmesi için yüzde ve frekans yöntemleri; verilerin normal dağılıma sahip olup olmadığının belirlenmesi için Shapiro Wilks normallik testi uygulanmış ve bunun neticesinde verilerin parametrik test koşullarına uygun olduğunun anlaşılmasından sonra verilerin analizinde; katılımcıların serbest zaman doyum düzeyleri ile mutluluk düzeylerinin bazı demografik özelliklere göre farklılığını belirlemek için MANOVA ve ANOVA testleri; serbest zaman doyum düzeyleri ile mutluluk düzeyleri arasındaki ilişki düzeyini belirlemek için ise Person Korelasyon testi uygulanmıştır MANOVA test sonuçlarında “Cinsiyet”, ve “Haftalık Serbest Zaman Süreleri” değişkenlerine göre serbest zaman doyumu toplam puanlarında anlamlı farklılık bulunmuştur (p<0.05), ANOVA sonucuna göre ise, “ Refah Düzeyi” değişkenine göre Oxford mutluluk ölçeği puanlarında anlamlı farklılık tespit edilmiştir(p<0.05). Serbest zaman doyum ölçeği ile Oxford mutluluk ölçek puanları arasındaki ilişkiyi tespit etmek için yapılan Pearson Korelasyon testine göre; SZDÖ ve OMÖ arasında orta düzeyde ve pozitif yönde bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Katılımcıların serbest zaman doyum düzeyleri ile mutluluk düzeylerinin bazı demografik değişkenlere göre anlamlı farklılık gösterdiği ve serbest zaman doyum düzeyleri arttıkça mutluluk düzeylerinin de arttığı tespit edilmiştir.
Keywords
Abstract
This study is to determine the level of leisure satisfaction and happiness levels of university students and to reveal the relationship between these two concepts. 428 university students in total, 275 "Males" and 153 "Females" selected by purposive sampling have voluntarily attended the research in line with such purpose. Survey model has been used in the study. The sample of the study consists of students who are studying at Istanbul University. As a data collection tool in research, " The Leisure Satisfaction Scale ", which has been developed by Beard ve Raghed (1980)) and adopted into Turkish by Gökçe and Orhan (2011); and “Oxford Happiness Scale’’ which has been developed by Hills ve Argyle (2002) and the Turkish Adaptation was developed by Doğan ve Sapmaz (2012) were used. Shapiro-Wilks normality test has been applied to identify whether data had normal distribution, in the analysis of data MANOVA and ANOVA were used according to some demographic characteristics in order to identify differences between the level of leisure satisfaction and the level of happiness. Pearson Correlation was used. According to the variables of ‘’gender’’ and ‘’weekly leisure’’, MANOVA test results showed that there was significant difference the level of leisure satisfaction inventory in total scores (p<0.05 “prosoerity’’, ANOVA test results showed that there was a significant difference in the ‘’Oxford Happiness Scale’’ (p<0.05).In order to determine relations between ‘’Leisure Satisfaction Scale’’ and ‘’Oxford Happiness Scale’’ Pearson Correlation test was used and it showed that there was the medium level of positive relation between two scales. according to some demographic variables showed that there is significant differences between the level of leisure satisfaction and the level of happiness and it was found that the level of happiness increased as the level of leisure satisfaction increased.