Author:
Abstract
Edebiyatımızda “A. Kadir” imzasıyla tanınan Abdülkadir Meriçboyu, “1940 Kuşağı” şairlerindendir. Şair, askerî lise ve hukuk yükseköğrenimi görmesinin yanında ömrü boyunca edebiyatla alakasını kesmez, çeviriler yapar ve antolojiler hazırlar. Eserlerinde “Toplumcu Gerçekçi” anlayışı öne çıkaran sanatçı, hem bu anlayışından hem de Nâzım Hikmet propagandası yaptığı gerekçesiyle 1943-1947 yılları arasında sürgün edilir. Son sürgün yeri Kırşehir’dir ve şair yaklaşık iki yıl burada kalır. Kırşehir’deyken yazdığı şiirlerini “Ali Karasu” adıyla çeşitli dergilerde yayımlar. Bu şiirlerin en bilinenlerinden biri “Bir Kayısı Ağacı”dır. “Hikâye-şiir” türündeki bu eserde mekân Kırşehir’in Dinekbağı Mahallesi’dir. Söyleyicisi kayısı ağacı olan şiirde, küçük bir ailenin sıradan ve yoksul hayatı anlatılır. Bu çalışmada A. Kadir’in hayatı, sanatı ve Kırşehir sürgününe değinildikten sonra Kırşehir’deyken yazdığı “Bir Kayısı Ağacı” adlı şiiri “biyografik eleştiri kuramına” göre incelenmiş; şiirdeki kişiler ve mekân, şairin hayatından yola çıkılarak elde edilen gerçek verilerle yorumlanmıştır. Şiirin kişiler kadrosunu oluşturan İbrahim ile Fatma ve onların çocukları Ahmet’in gerçek kimlikleri belgelerle açıklanmıştır. Ayrıca şiirin mekânı durumundaki ve bugün hâlâ ayakta kalan kerpiç ev hakkında da bilgi verilmiştir. Böylelikle Kırşehir kültürüne, Türk edebiyatı tarihine dair yeni bir bilgiye ulaşmanın yanı sıra biyografik unsurların şair hassasiyeti ile edebî metne dönüştürülmesi incelenmiştir.
Keywords
Abstract
Abdülkadir Meriçboyu, also known as “A. Kadir”, is one of our poets from the “1940 Generation”. Throughout his life, and despite attending a military high school and studying law afterwards, A. Kadir always had an interest in literature and poetry. A. Kadir worked in literature translation and prepared anthologies. Throughout his work A. Kadir is seen as a “Socialist Realist”. This, in addition to his collaboration with Nâzım Hikmet, led to his exile in 1943 until 1947. Kırşehir was his last place of exile where he stayed there for about two years. While staying in Kırşehir, he published his poems in magazines under the pseudonym “Ali Karasu”. One of his best known poems is “An Apricot Tree”. In this work of narrative poetry, Dinekbağı district of Kırşehir has been chosen as an venue. After adressing A. Kadir’s life , art and his exile to Kırşehir, the poem “An Apricot Tree” that was writtien while he was in Kırşehir is examained in this study in the context of “biyographical criticism theory”. The people and the place in the poem have been decrypted with the data obtained from the life of the poet.The real identities of Ibrahim and Fatma and their child, Ahmet, who constitute the protagonist of the poem, are explained by documents. Additional information was given about the adobe house which was mentioned in the poem and is still standing today. Thus, a detailed knowledge of the history of Kırşehir culture, the history of Turkish literature, and the transformation of biographical elements into literary text with poet sensitivity have been clarified.