Author:
Abstract
Dünyada özelleştirme uygulamaları genel itibari ile 1970’li yıllardan itibaren ortaya çıkmıştır. İlk olarak İngiltere ve Amerika’da başlayan özelleştirmeler, daha sonraları ise gelişmekte olan ülkelerde ve Doğu Avrupa ülkelerinde uygulanmaya başlanmıştır. Türkiye’de ise özelleştirme uygulamaları 1980 yılından itibaren yaygınlaşmaya başlamıştır. KİT’lerin Türkiye ekonomisinde giderek artan ekonomik, sosyal ve siyasal sorunlara neden olması, hem Türkiye ekonomisini hem de KİT’leri olumsuz olarak etkilemektedir. Türkiye’de özelleştirme politikalarının istihdam ve üretime katkısı tartışma konusu olmuştur. Bu çalışmada çeşitli tarihlerde özelleştirilen Amasya, Kayseri, Konya, Kütahya, Adapazarı, Erzurum ve Erzincan Şeker Fabrikalarında istihdam edilen kişi sayısında ve üretilen şeker miktarlarında nasıl bir değişime yol açtığı, özelleştirme öncesi ve özelleştirme sonrası üretim ve istihdam verileri ele alınarak analiz edilmiştir. Yapılan analizler neticesinde özelleştirme sonrasında bahsedilen yedi şeker fabrikasında istihdam ve üretim açısından arzu edilen olumlu bir sonuç elde edilmediği görülmüştür.
Keywords
Abstract
Privatization practices in the world have generally emerged since the 1970s. Firstly, privatizations started in the United Kingdom and the United States, and later were implemented in developing countries and Eastern European countries. The privatization process in Turkey has become widespread since 1980. SOEs in Turkey's economy growing economic, social and political problems that cause both Turkey's economy could adversely affect the SOEs. The privatization policies contribute to employment and production in Turkey has been the subject of debate. In this study, the changes in the number of people employed and the amount of sugar produced in Amasya, Kayseri, Konya, Kütahya, Adapazarı, Erzurum and Erzincan Sugar Factories which were privatized at various dates were analyzed by considering production and employment data before and after privatization. As a result of the analyzes, it was observed that the desired positive results in terms of employment and production were not obtained in the seven sugar factories after privatization.