Author:
Abstract
Bir iletişim tarzı olarak mizah kişiden kişiye değişmektedir. Dolayısıyla mizah tarzları da değişmektedir. Mizah tarzları sınıflandırmasına göre dört çeşit mizah sınıflandırması bulunmaktadır. Bunlar sırasıyla katılımcı, kendini geliştirici, saldırgan ve kendini yıkıcı mizah tarzlardır. Katılımcı Mizah tarzında; kişi başkalarını eğlendirmek amacı gütmektedir. Bunun için kişiler kimi zaman mizah tür ve çeşitlerini kullanabilmektedir. Kendini geliştirici mizah tarzını kullanan kişiler ise stres ve sıkıntı anında bile hayata komik bir perspektiften bakabilmeyi becerebilmektedir. Saldırgan mizah tarzına sahip kişiler mizah yaptıkları tarafın yapılan mizahtan nasıl etkileneceğini dikkate almazlar. Kendini yıkıcı mizah tarzını kullanan kişiler ise kendini alay malzemesi yapma pahasına mizahı kullanarak değer kazanacağını düşünmektedir. Görme engelli kulüplerindeki görme dereceleri farklı görme engelli sporculardan oluşan toplam 184 görme engelli sporcu ile yapılmıştır. Katılımda gönüllülük esası dikkate alınmıştır. Katılımcıların cinsiyetlerine, Engel durumlarına, Spor branşlarına, Medeni durumlarına,Yaş gruplarına, Eğitim durumlarına, Gelir durumlarına ve Görme derecelerine göre görme engelli sporcuların mizah tarzlarının analizi yapılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak ‘’Mizah Tarzları Ölçeği’’ kullanılmıştır. Mizah tarzlarının analizi yapılan bu çalışmada nicel araştırma yöntemlerinde kullanılan SPSS 22.00 Programı kullanılmıştır. Veriler yüzde ve frekans tabloları verilerek özetlenmiştir. Bu çalışmada 0.05 anlamlılık düzeyi ile test edilmiştir. Cinsiyet, engel durumu, spor branşı ve gelir durumuna göre görme engelli bireylerin mizah tarzlarında anlamlı bir farklılık olduğunu ortaya koyduğu (p < .05) gibi medeni durumu, yaş grupları, eğitim durumu ve görme derecesine göre görme engelli bireylerin mizah tarzlarında anlamlı bir farklılık olmadığı görülmektedir (p > .05). İleriki araştırmalarda görme engelli sporcuların kullandıkları mizah tarzlarının diğer engelli bireyler üzerinde mizah tarzlarının değerlendirilmesi önerilmektedir. Ayrıca görme engelli sporcuların ve diğer engelli bireylerin, mizahı nasıl kullandıkları ve nasıl etkilendiklerinin değerlendirileceği yeni bir araştırma yapılması önerilmektedir.
Keywords
Abstract
Humor as a means of communication varies from person to person. Therefore, humor styles also change. There are four types of humor classification according to humor styles. These are affiliative, self-enhancing, aggressive and self-defeating humor styles, respectively. In affiliative humor style, the person aims to entertain others. For this reason, people sometimes use humor types and variations. People who use self-enhancing humor style are able to look at life from a humorous perspective even in the case of stress and distress. People with aggressive humor do not consider how their humor affects the others. People who use self-defeating humor think that they will gain value by using humor at the cost of being mocked. This study was conducted to find out the humor styles of athletes with visual impairment. The study was conducted with a total of 184 athletes with visual impairment with different degree of vision in clubs of athletes with visual impairment. The participation in the study was done on a volunteer basis. An analysis of the humor styles of the athletes with visual impairment was carried out according to the gender of the participants, their disability status, sports branches, marital status, age groups, educational status, level of income and degree of vision. “Humor Styles Questionnaire” was used in the study as the data collection tool. In this study, where humor styles were analyzed, SPSS 22.00 program was used in quantitative research methods. Data are summarized by giving percentage and frequency tables. In this study, it was tested with 0, 05 significance level. It is seen that gender, status of the handicap, sports branches, level of income reveal a significant difference in athletes with visual impairment’ humor styles (p<0,05), but marital status, age groups, educational status and degree of vision do not reveal a significant difference in athletes with visual impairment’ humor styles (p>0,05). In future researches, it is recommended to evaluate the humor styles of athletes with visual impairment on the other invidiuals with disabilities. In addition, it is recommended to conduct a new study on how athletes with visual impairment and other invidiuals with disabilities use humor and how they are affected.