Author:
Abstract
“Bir eserin ya da bölümün sonuna, bitiş hissini güçlendirmek üzere eklenmiş kısım” olarak tanımlanan coda’nın biçimsel olarak en etkin kullanıldığı formların başında sonat-allegro gelmektedir. Pek çok kaynakta ortak kanı, Beethoven’ın, “coda’yı sonat-allegro’nun aslî bir form öğesi olarak tasarlayan ilk besteci” olduğudur. Ancak, ilginçtir ki, Beethoven coda’larını incelemeye değer kılan pek çok karakteristik özelliğe karşın, literatürde doğrudan coda analizine odaklanan çalışmalar oldukça azdır.Bir Beethoven sonat-allegro’sunda, coda’nın gerek kendi iç yapısının, gerekse ait olduğu bölümle arasındaki organik bağın irdelenmesinin amaçlandığı bu çalışmada; özgün bir coda analiz yöntemi yardımıyla, bestecinin erken dönem piyano yapıtları arasından seçilen Opus 7, Mi bemol Majör Sonat’ın birinci bölüm coda’sı üzerinde, uzunluk, armonik yapı, alıntılama ve işlev olmak üzere dört boyuttan oluşan bir analiz gerçekleştirilmektedir.
Keywords
Abstract
Coda can be described as “the part added to the end of a piece or a movement to strengthen the feeling of ending” and one of the most important forms that coda used in effectively is the sonata-allegro form.In many sources, the common belief is that Beethoven is “the first composer to design coda as fundamental element of sonata-allegro”. Despite many characteristic qualities that makes Beethoven codas worth examining, there are few studies on coda analysis in literature.In this study, it’s aimed to examine both the internal structure of a Beethoven coda and the organic bond between the coda and the movement it belongs to. For this purpose, an analysis consisting of four dimensions, including length, harmonic structure, citation and function, is carried out on the coda belonging to the first movement of Opus 7, E-flat Major Sonata, selected from the composer's early piano works, with the help of an original coda analysis method.