Author:
Abstract
Bu makalede, sanatta çoğul görme biçiminin evreleri, işleyiş kodları, parça kombinasyonları ya da birim çoğaltma yöntemleri ile ne gibi yapıların inşa edildiği ve bu yolla giderek belirginleşen anlamın tekniğine ilişkin bir araştırma yürütülmesi planlanmıştır. Sanatçıların dünyayı parçalı algılama düzeyleri, eserlerini tasarlama süreçleri, olanakları, kazanımları ve dezavantajları açısından bir değerlendirilme yapılmıştır. Makalenin amacı, kesintiye uğratma pratiği olarak fragmanlaştırma estetiğinin, bakış açılarını çeşitlendiren perspektiflerle daha yaşamsal bir form alıp alamadığını sorgulamaya yöneliktir.
Keywords
Abstract
In this essay, it is planned to conduct an investigation regarding the type of structures built via functioning codes, piece coordinations, unit reproduction methods or phases of multiple ways of seeing in art, and the technique of the meaning that gradually becomes more evident in this way. An evaluation has been made concerning artists' fragmental world perception levels, designing processes, possibilities, gains and disadvantages. The aim of this essay is to examine whether fragmentation aesthetics as a practice of interruption take a more vital form with perspectives diversifying point of views.