Author:
Abstract
Osmanlı İmparatorluğunun en önemli sorunu, eğitim kurumlarının yetersizliği ve eğitilmemiş insan gücüydü. Çağının gerçeklerine ayak uyduramayan nakilci eğitim kurumları zamanın ihtiyaçlarına cevap veremiyordu. Bu kurumların yetiştirdiği insan ise dünyadaki gelişmelerden habersiz olarak yaşıyordu. Kısacası dünyadaki değişmelere ve yeniliklere kapalı bir toplumduk. Bu durumdan en çok etkilenenler ise kadınlardı. Toplumun onları eğitmek gibi bir derdi ve programı da yoktu. Böyle bir mirası devralan Cumhuriyet idaresi insanı değiştirmeden toplumu değiştirmenin imkânsızlığını gördüğü için işe eğitim kurumlarından başlamayı kararlaştırır. Eğitim kurumları değiştikçe insanın da değişerek gelişeceğine inanır. Eğitim konusunda Osmanlı İmparatorluğu ile Cumhuriyet yönetimi arasındaki bu zihniyet farklılığını gören dönem yazarları, romanları aracılığıyla bu toplumsal paradigmamızı anlatarak Cumhuriyet idaresinin planladığı ve hedeflediği milli eğitim programını kurumsal, toplumsal ve insan kaynakları bakımından bir önceki dönemle mukayese ederek ele alırlar.Devir-şahsiyet ve eserlerden hareketle Erken Dönem Cumhuriyet Romanları üzerine yaptığımız bu çalışmamızla eğitim konusundaki son yüz yıllık geçişimizi gözler önüne sermeyi amaçlıyoruz.
Keywords
Abstract
The most important problem of the Ottoman Empire was the inadequacy of educational institutions and uneducated manpower. The educational institutions based on rote-learning unable to keep up with the realities of the era could not meet the needs of the period. The people trained by these institutions lived unaware of the developments in the world. We were, in short, a society deaf to the changes and innovations in the world. Women were the group most affected by this situation. The society had neither any concern nor a programme to educate them. Having inherited such a heritage, the Republican administration decided to set to work by starting from educational institutions, as it figured out that it was impossible to change the society without changing people. It believed that people would develop through change only if the educational institutions underwent a change. The authors of the period, who realized this difference in mentality about education between the Ottoman Empire and the Republican administration, explained this social paradigm through their novels and discussed the national education program planned and worked up by the Republican administration by comparing it with the program of the previous period in terms of institutional, social and human resources.Taking into account the characteristics and literary works of the period, we aim to lay bare our educational progress over the past century through this study on the Early Republican novels.