Author:
Abstract
On dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısından itibaren Batılı devletlerarasında sömürgecilik faaliyetleri hız kazanmıştır. Çar I.Petro’dan itibaren sıcak denizlere inme politikasıyla bu rekabete Rusya’da katılmıştır. Sömürgeci devletler yayılmacı politikalarında askeri, siyasi, ekonomik ve teopolitik olmak üzere çeşitli enstrümanlar kullanmışlardır. 19. yüzyıldaki sömürgecilik politikaları Osmanlı İmparatorluğunu parçalama planları üzerine kurulmuştur. Bu planları uygularken İmparatorluk içerisindeki Hıristiyanları Devlete karşı kışkırtarak bağımsızlık ya da özerkliklerini kazandırmak en çok başvurulan yöntem olmuştur. Bu konuda misyoner cemiyetleri temsil ettikleri devlete en etkili hizmeti vermişlerdir. Bu makalede Osmanlı ve İran Devletleri içinde küçük bir grubu oluşturan Süryaniler arasındaki Rus misyoner çalışmalarına yer verilmektedir. Ayrıca Rusya’nın uyguladığı teopolitikanın başarısı/başarısızlığı tartışılmaktadır. Bunu yaparken Batılı devletlerin politikalarıyla karşılaştırma yapılarak Osmanlıca arşiv belgelerinden, yerli ve yabancı literatürden faydalanılmıştır.
Keywords
Abstract
From the second half of the nineteenth century, colonial activities among Western states gained momentum. Since Tsar Peter I, Russia has also participated in this competition with the policy of going to the warm seas. Colonial states used various instruments in their expansionist policies, including military, political, economic and theopolitical. Colonial policies in the 19th century were based on plans to break up the Ottoman Empire. While implementing these plans, provoking the Christians in the Empire against the State and gaining their independence or autonomy was the most used method. In this regard, missionary societies provided the most effective service to the state they represented. In this article, the Russian missionary studies among the Assyrians, who constitute a small group within the Ottoman and Iranian States, are included. In addition, the success/failure of Russia's theopolitics is discussed. While doing this, it was made use of Ottoman archive documents, domestic and foreign literature by comparing the policies of Western states.