Author:
Abstract
Kırsal bölgelerin başat ekonomik etkinliği olan tarımsal üretimin geliştirilmesi amacına yönelik gerçekleştirilen politikalar, ülkelerin sosyal, ekonomik kalkınmalarında önemli rol oynamaktadır. Küreselleşmenin, her alanda olduğu gibi, tarımsal faaliyetlerde de etkili olduğu görülmektedir. Küreselleşmeyle hangi ürünün, kim tarafından üretileceğine karar verilmekte ve gerektiğinde de müdahale edilerek yönlendirilmektedir. Türkiye’de tarımda gerçekleştirilen politikaların çerçevesini çizen temel belirleyenlerin Avrupa Topluluğunun tarımda gerçekleşmesini benimsediği ortak politikalar ve Dünya Ticaret Örgütünün tarıma yönelik kararlarıdır. Bu doğrultuda serbest piyasa şartlarına hizmet edecek üretimin sağlanabilmesi açısından destekleme politikalarının biçimlendiği görülmektedir. Özelleştirmeyle tarımdan uzaklaşan devlet, tohum, gübre, tarıma yönelik tüm girdileri özel sektöre devretmiştir. Bu süreçte doğrudan gelir desteğinin verilmesi ve çiftçi kayıt sisteminin gerçekleştirilmesine yönelik çalışmaların da yine tarımsal desteklemelerde devletin etkinliğinin azaltılmasına yönelik yapılan uygulamalar olduğu görülmektedir. Kırsal alanlarda, neo- liberal politikalar, üretimi şekillendirmekte ve üretim hedeflerinin belirleyicisi olmaktadır. Ancak, bu politikalar doğrultusunda gerçekleştirilen uygulamalar, dışa bağımlılığı getirmekte ve kırsal bölgelerde kırsal yoksulluğun derinleşmesine neden olmaktadır.
Bu çalışmada, Türkiye’de tarım alanlarına yönelik politikalar ve bu politikaların kırsal yoksulluğa etkileri değerlendirilmeye çalışılacaktır.
Keywords
Abstract
Policies aimed at improving agricultural production, which is the main economic activity of rural areas, play an important role in the social and economic development of countries. It is seen that globalization is effective in agricultural activities, as it is in every field. With globalization, it is decided which product will be produced and by whom, and it is directed by intervening when necessary.
The main determinants that draw the framework of the policies realized in agriculture in Turkey are the common policies adopted by the European Community for the realization of agriculture and the decisions of the World Trade Organization regarding agriculture. In this direction, it is seen that support policies are formed in order to ensure production that will serve free market conditions. The state, which moved away from agriculture with privatization, transferred seeds, fertilizers and all inputs for agriculture to the private sector. In this process, it is seen that the efforts to provide direct income support and the realization of the farmer registration system are also practices aimed at reducing the effectiveness of the state in agricultural supports. In rural areas, neo-liberal policies shape production and become the determinant of production targets. However, the practices carried out in line with these policies cause foreign dependency and deepen rural poverty in rural areas.
In this study, policies for agricultural areas in Turkey and the effects of these policies on rural poverty will be evaluated.