Author :
Abstract
Türkiye’de memurların özlük haklarına ilişkin her türlü düzenlemenin “kanunla” yapılması gerektiği kurala bağlanmıştır. Bu anlamda devlet tek taraflı olarak düzenleme yapmakta ve 1982 Anayasasına göre memurların özlük hakları kanunla düzenlenmektedir. 2010 yılında yapılan Anayasa değişikliği ile birlikte mali ve sosyal haklar konusunda toplu sözleşme ile de düzenleme yapılmasına olanak tanınmıştır. Ancak toplu sözleşme sürecinde, kamu görevlilerini temsil eden yetkili sendika ile hükümet temsilcileri yalnızca mali ve sosyal haklarda değil tüm kamu çalışanlarını ilgilendiren birçok konuda değişiklik yapmaktadırlar. 2012 yılından itibaren 3 adet toplu sözleşme imzalanmıştır. Bu çalışmada toplu sözleşmelerin içeriği ve hukuki niteliği analiz edilerek yapılan düzenlemelerin kamu personel rejimine etkisi tartışmaya açılacaktır.
Keywords
Abstract
According to the 1982 Constitution, civil servants' personal rights were regulated by law. In this sense, the state is regulating unilaterally and according the 1982 Constitution, the personal rights of civil servants are regulated by law. With the amendment made in 2010, it was also possible to make arrangements by collective agreement on financial and social rights. But during the collective bargaining process, the authorized trade union representing the public officials and government representatives sat at the desk and made amendments to a number of issues involving all public employees. Since 2012, three collective agreements have been signed. In this study, the content of the collective contracts will be analyzed and the legal nature of the contracts and the effect of the regulations on the public personnel regime will be discussed in detail.
Keywords
- Albayrak, Suha Oğuz, (2017), “Kamu Personel Rejimini Sendikalarla Birlikte Yönetmek: TARGEL Projesi Üzerinden Bir Değerlendirme”, X. Kamu Yönetimi Forumu, 100. Yıl Üniversitesi, Van.
- Arıcı, Kadir, (2014), Toplu Sözleşme ile Kanun Değiştirilmesi: İLKSAN Örneği, Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. XVIII, 3-20.
- Atay Şanlı, Yeliz, (2015), “Kamu Görevlileri Toplu Sözleşmesinin Hukuki Niteliği”, Amme İdaresi Dergisi, C.48, S.3, s. 1-39.
- ÇSGB, DPB, (2015), Türkiye’de Kamu Görevlileri Sendikacılığı. Ankara.
- Eren, Hayrettin, (2002), “Kamu Görevlileri Sendikaları Kanunu’nun Öngördüğü Memur Sendikacılığı”, Atatürk Üniversitesi Erzincan Hukuk Fakültesi Dergisi, C: VI, S.1-4, s. 105-132.
- Faydalı M., Cengiz, (2009), Türkiye İşçi-Emekçi Hareketinin Tarihsel Mücadele Süreçleri ve KESK. www.yapiyolsen.org.
- Gülmez, Mesut, (1994), Türkiye’de Memurlar ve Sendikal Haklar, TODAİE Yayını, Ankara.
- Güneş, Hamza, (2013), Sendikal Haklar ve Ülkemizde Kamu Görevlileri Sendikacılığının Gelişimi. ÇSGB Çalışma Dünyası Dergisi, C. 1,S. 1, s. 62-79.
- Han, Ercan, (2017), “Tarihi(!) Toplu Sözleşmeler Tarihi”, Kamu Türk, Y:5, S.20,s. 38-43.
- Kale, Harun, (2015), “Kamu Personel Rejiminde Yeni Açılımlar”, Kamuda Sosyal Politika, Y:8, C: 33, s.56-70.
- Kutal, Metin, (2013),” Kamu Görevlilerinin Örgütlenme ve Toplu Pazarlık Hakları”, V. Sosyal Haklar Uluslararası Sempozyumu. (31 Ekim-1 Kasım 2013), Bursa: Uludağ Üniversitesi http://www.sosyalhaklar.net/2013/bildiriler/kutal.pdf.
- Sayan Özkal, İpek, (2016), “Türkiye’de Kamu Personel Sisteminde Sorun Alanları ve Çözüm Önerileri”. A.Ü. SBF. Dergisi. C. 71, S.3, s. 669-691.
- Sayan Özkal, İ.; Demirci Güneşer, A., (2012), “ Kanun Hükmünde Kararnamelerle Değişen Personel Sistemi”, (Der: Argun Akdoğan). Kanun Hükmünde Kararnamelerle Yönetmek, YAYED Yayınları, Ankara, s.179-238.
- Uçkan, Banu, (2013), 4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu Sözleşme Kanunu Çerçevesinde Türkiye’de Kamu Görevlileri Sendikacılığı, Legal Yayınları, İstanbul.
- Yorgun, Sayım, (2011), “Grevsiz Toplu Pazarlık Hakkı ve Aidat Bağımlılığı Kıskacında Memur Sendikaları”, Sosyal Siyaset Konferansları, Sayı:60, C.1, s.145-168.
