Author :
Abstract
Sezai Karakoç, sanat ve düşünce hayatının dikkat çeken isimlerdendir. Şair, sanatçı kimliği ile ön plana çıksa da genellikle ortaya koyduğu düşünsel yönelimle ele alınmaktadır. Düşüncesinin ana eksenini oluşturan “diriliş” kavramı; sanat, kültür ve siyaset çevrelerine birçok açıdan etki etmiştir. Bu etki, günümüzde decanlılığını korumaktadır. Nitekim şair,İslamî geleneği temsil eden Mehmed Akif ve Necip Fazıl gibi öncü şahsiyetlerin devamı gibi görülmektedir. Farklı türlerde birçok eser veren Karakoç’un bazı şiirlerinin popülerleştiği söylenebilir. Sürgün Ülkeden Başkentler Başkentine şiiri, bunlardan biri olarak anılabilir. Şiir, dört bölümlük uzunca bir şiirden oluşur. Dördüncü yakarış bölümü ise, beş birimden oluşan serbest bir yapıdadır. Şiirde, yoğun bir duygu ve düşünceeşliğinde arzu edilenin gerçekleşmesi beklenmektedir. Şiirin bütününe yayılan bu yakarış hali, biçime de etki ederek üslûbu şekillendirmiştir. Seslenen ben ile yakarılan varlık, birimlerde yapının iki ana unsurunu oluşturur. Şiire dair farklı belirlemeler ileri sürülse de söylemin ilahî bir eksende oluşturulduğu ve Tanrısal bir umudu imlediğiaçıktır.
Keywords
Abstract
Sezai Karakoc is one remarkable artistic and intellectual figure in Turkey’s intellectual society. Known mostly for his poetry works, the artist has also become a curious focal point for the ideological tendency he has displayed. The concept of “resurrection” constitutes the main axis of his ideology and it has influenced the artistic, cultural and political circles in miscellaneous ways. This influence is still alive today. Accordingly, the poet is considered to be a successor of forerunner poets such as Mehmed Akif and Necip Fazıl, the representatives of Islamic tradition in poetry. Karakoç completed many works in various genres and some poems of his have become quite popular and Sürgün Ülkeden Başkentler Başkentine (From Exile Country to the Capital of Capitals) is among those poems. Sürgün Ülkeden Başkentler Başkentine is a long poem that consists of four parts. The fourth part is a prayer and is written in a free style of five units. Accompanied by an intense flow of ideas and emotions, the expectation for the desired (thing, event) to come true is the main theme of the poem. This state of “praying, pleading” prevails throughout the poem, thus influences the form and shapes the narrator’s style of wording. The pleading I and the pleaded addressee form the two main elements of the structure in the units. Notwithstanding the different conclusions or interpretations of the poem, it is apparent that the discourse is placed on a divine axis and implies a Celestial hope.
