1970’lerden itibaren şiirlerini kaleme alan Tarık Özcan, 2005 yılında yayımladığı İkindi Işığı adlı şiir kitabıyla birlikte akademisyen kimliğinin yanı sıra şair kimliğiyle de edebiyat dünyasında yerini alır. Özcan’ın akademik çalışmaları şiirinde yeni bir arka kültürün oluşmasını sağlamıştır. Gelenekten kopmayıp modern dilin ve tekniğin imkânlarını kullanarak yazdığı ikinci dönem şiirlerini topladığı Kördüğüm şiir kitabıyla asıl çıkışını yakalayan şairin, şiirlerinde daha çok bireye yer verdiği görülür. Ancak yaşadığı topluma da kayıtsız kalmadığını gösteren şiirleri de mevcuttur. Şair Kördüğüm ile başladığı kendi üslubunu oluşturma edinimini Asyalı Hüzün’de zirveye taşımıştır. Şiirlerinde biçimsel değişikliklere giden Özcan, gelenekle beslediği Hüzün, Aşk, Kadın, Ölüm, Tabiat gibi temalara devam eder. Biz bu çalışmamızda Özcan’ın hayatından yola çıkarak O’nun his dünyasına ulaşmaya çalışacağız.
Writing poetry since 1970s, Tarık Özcan’s first poetry book İkindi Işığı gained him the identity of poet beside being an academic. His academic occupation enabled him to create a culture backing his poetry. His major breakthrough was with his poetry book Kördüğüm consisting of second period poems he wrote by taking the advantages of modern language and techniques without breaking away with the tradition. In his poetry it can be observed that he mostly focuses on the individual while still in some other poems it can be seen that he is not indifferent to the society he is living in. The style he created with the book Kördüğüm is brought to perfection in Asyalı Hüzün. Moving towards changes in his poetry, the poet proceeds with the themes such as melancholy, love, woman, and nature. In this study, by taking Özcan’s life as a starting point, his World of Feeling will be sought.