Ateist varoluşçular genelde varoluşun sevinçli yönü hakkında doğrudan konuşmazlar. Varoluşumuzun “karanlık” yönünü-acı, suç, saçma, umutsuzluk, yabancılaşma, yalnızlık, belirsizlik- vurgulayan ateistler için sevinç, yaşamın merkezi bir prensibi olmayıp, salt bir yanılsamadır. Ateist varoluşçuluğun en önemli isimlerinden biri Jean Paul Sartre’dır. Sartre’a göre, bilincin daima “bir şeyin bilinci” olması gibi, sevinç de sadece somut bir şeyden kaynaklanan sevinç olarak mümkündür. Sartre, sevinçten istikrarsız ve asli olmayan bir durum olarak sözetmiştir. Herhangi bir “ontolojik sevinç” kavramı, Sartre için imkansızdır. Sartre için temel varoluşsal tarz, her şeyin anlamsızlığını varsayan bir bulantıdır.
Atheistic existentialists usually do not talk directly about the joyful side of existence. For atheists who do emphasize the “dark” side of our existence-suffering, guilt, absurd, despair, alienation, loneliness,uncertainty-joy is a mere illusion and is not a core principle of life. One of the most important philosophers of “atheistic existentialism”, is Jean Paul Sartre. According to Sartre, joy is possible only because of something concrete as the consciousness is always consciousness of something. He referred to joy like to an unstable and unessential state. Any ontological conception of joy is impossible for Sartre. For Sartre,the fundamental existential mood is a nausea which presupposes the meaninglessness of everthing.