SPOR BİLİMLERİ FAKÜLTESİNDEKİ ÖĞRENCİLERİN MİZAHİ YÖNLERİNİN BAZI DEĞİŞKENLER AÇISINDAN ARAŞTIRILMASI
Author :
Abstract
Araştırmanın amacı; Spor Bilimleri Fakültesinde öğrenim gören öğrencilerin bir iletişim yolu olan mizahi yaklaşımları düzeylerinin demografik özelliklere göre farklılık gösterip göstermediğinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu çalışma; Uşak Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi'nin farklı bölümlerinde öğrenim görmekte olan 210 erkek 65 kadın toplam 275 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmada veriler, araştırmacı tarafından geliştirilen ‘Kişisel Bilgi formu’ ile Yerlikaya (2003) tarafından geliştirilen “Mizah Tarzları Ölçeği”, 32 madde (11 madde olumsuz, 21 madde olumlu) ve dört alt faktörlü bir yapıya sahip ölçek kullanılmıştır.Araştırmada kullanılan anket formuna ve ölçeğe ilişkin verilerin analizi SPSS 22programıyla, bağımsız örneklemler için t testi; diğer değişkenler ise tek yönlü varyans (ANOVA) analizi ile incelenmiştir. Anlamlı farkın olması durumunda varyans analiz sonuçları Tukey testi kullanılarak karşılaştırılmıştır. Araştırmanın sonucunda; katılımcıların cinsiyet, yaş, aile gelir düzeyi, sporcu lisansı olup olmama durumlarına göre incelendiğinde; cinsiyet, değişkeninde anlamlı bir faklılığa rastlanmazken(p>0.05), yaş değişkeninde, aile gelir durumu ve lisanslı sporcu olma durumlarında anlamlı farklılığa rastlanmıştır (p<0.05).
Keywords
Abstract
The aim of this study is to examine whether the levels of humorous approach which is a communication way of students majoring in the Faculty of Sport Sciences differ according to demographic characteristics or not. This academic study consists of 275 students from 210 males and 65 females studying in different departments of the Sport Sciences Faculty of Uşak University.The data in the study were obtained by using the "Personal Information Form" developed by the researcher, "Humor Styles Scale" developed by Yerlikaya (2003) which has a structure with 32 items (11 items negative, 21 items positive) with four sub-factors. Analysis of the data related to the questionnaire and scale used in the research and the scale were analyzed with SPSS 22statistical packet program, t test was used for independent samples and other variables were analyzed by one-way variance (ANOVA) analysis. In the case of a significant difference, the variance analysis results were compared using the Tukey test. As a result of this study; the participants were examined according to their gender, age, family income level, and whether they had a athletelicense or not ; and it was found that ;while there was no significant difference in gender variable (p> 0.05), there was a significant difference in age variable, family income status and being a licensed athlete. (p<0.05).
Keywords
- Ay, Ö. (2011). Orta öğretim öğrencilerinin mizah tarzları ve yaratıcılık düzeylerinin yaşam doyum düzeylerini açıklayıcı rolü. (yüksek lisans tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi. Tokat.
- Aydın, İ. S. (2006). Türkçe derslerinde mizah kullanımının öğrenci tutum ve başarısına etkisi (İzmir ilköğretim 8. sınıf örnekleminde) (Yayımlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
- Bayrak, M. (2001). Halk gülmecesi. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Dalbudak, İ. & Yaşar, Ö. (2020). Investıgatıon Of The Humor Styles Of Athletes Wıth Vısual Impaırment. The Journal of Social Science, Yıl: 7, Sayı: 44, Şubat 2020, s. 349-366.
- Erickson, S. J.,& Feldstein, S. W. (2007). Adolescent humor and ıtsrelationshiptocoping, defensestrategies, psychologi caldistressandwell-being. Child Psychiatry and human development, 37(3), 255-271. Jovanovic, V. (2011). Do humor styles matter in the relationship betweenpersonality and subjective well-being? Scandinavian Journal of Psy-chology, 52, 502–507
- Kahraman, F. (2008). Ergenlerde arkadaşlık ilişkisi ile mizah duygusu arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Kramer, S. N. (2002). Tarih Sümer’de başlar. İstanbul: Kabalcı.
- Kuiper, N. A. ve Martin, R. A. (1998). Is sense of humor positive personality characteristic. W. Ruch (Ed), The Sense Of Humor. New York, Mouton de Gruyter.
- Martin, R. A. (2003). Sense of humor. Positive Psychological Assessment: A Hand book of Models and Measures, 313-326.
- Martin, R. A. (2007). The Pschology of Humor An Integrative Approach. USA: Elsevier Academic Press.
- Martin, R. A.,Puhlik-Doris P., Larsen G., Gray J. ve Weir K. (2003). Individual Differences in Uses of Humorand Their Relationto Psychological Well-Being: Development of the Humor Styles Questionnaire. Journal of Research in Personality, (37), 48-75.
- Nezlek, J. B.,& Derks, P. (2001). Use of humor as a coping mechanism, psychological adjustmentand social ınteraction. Humor, 14(4), 395-413.
- Öngören, F. (1983). Cumhuriyet dönemi türk mizahı ve hicvi (1923-1983). Türkiye iş Bankası Kültür Yayınları.
- Öngören, F. (2001). Mizahın değişkenliği. Güldiken Mizah Kültürü Dergisi, 10, 11–12.
- Özdemir, Z. (2010). Lise öğrencilerinin prososyal davranışlarının; mizah, öfke ve utangaçlık düzeylerine göre incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Peterson, C. & Park, N. (2009). Classifying and measuring strengths ofcharacter. In S. J. Lopez & C. R. Snyder (Eds.), Oxford handbook ofpositive psychology (2nd edn) (pp. 25–33). New York: OxfordUniversity Press.
- Saroglou, V. ve Scariot, C. (2002). Humor style squestionnaire: personality and educational correlates in belgianhigh school and collegestudents. EuropeanJournal of Personality, 16, 43-54 Torres-Marín, J., Navarro-Carrillo, G., & Carretero-Dios, H. (2018). Is the use of humor associated with anger management? The assessment of individual differences in humor styles in Spain. Personality and Individual Differences, 120, 193-201.
- Türk Dil Kurumu Sözlüğü, (1969).
- Türkmen, F. (2000). Osmanlı döneminde Türk mizahı. Türk dünyası incelemeleri dergisi, 1,10.
- Uğur, İ. (2007). Televizyon reklamlarında mizahın kullanımı (Yayımlanmamış doktora tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. Westerman, R., Spies, K., Stahl, G. & Hesse, F. (1996). Relative effec-tiveness and validity of mood induction procedures. European Jour-nal of Social Psychology, 26, 557–80
- Yazıcı, H. (2013). Bektaşi fıkralarının mizah anlayışı ve işlevi bağlamında bireysel ve toplumsal ruh sağlığı. Türk Kültürü Ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi, 65, 281298
- Yerlikaya, E. E. (2003). Mizah tarzları ölçeğinin uyarlama çalışması. (yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi. Adana.
- Yerlikaya, E. E. (2009). Üniversite öğrencilerinin mizah tarzları ile algılanan stres, kaygı ve depresyon düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
- Yerlikaya, N. (2007). Lise öğrencilerinin mizah tarzları ile stresle başa çıkma tarzları arasındaki ilişkinin incelenmesi. (yüksek lisans tezi). Çukurova Üniversitesi. Adana.
- Yiğit, Ş. (2019). Spor Yapan Öğrencilerin Kişilik Özelliklerinin Yaratıcılık Düzeyleri Üzerine Etkisinin Araştırılması.SporBilimleriAlanındaAraştırmaVe Değerlendirmeler-2019 ss.117-131/Haziran.web:www.gecekitapligi.com.www.gecekitap.com.
- Yiğit, Ş. Yılmaz, T. Acar, E. & Dalbudak, İ. (2019). An Investigation Of Self And Aggression Levels Of Weightlifters. International Journal of Applied Exercise Physiology 2322353Vol.8 No.3.
- Yiğit, Ş.& Ramazanoğlu, F. (2016). The analyis of self-esteem level of the school of physical education and sports students participating in intercollegiate football contests.Journal of Human Sciences,13(3),5587-5594.
- Zhao, J., Kong, F. &Wang, Y. (2014). Exploring them ediation effect of social supportand self- esteem on there lationship between humor styleand life satisfaction in Chinesecollege students. Personality and Individual Differences, 64, 126-130.
