Author :
Abstract
Bağlama öğretimine yönelik profesyonel veya amatör düzeyde yazılmış çok sayıda metot bulunmaktadır. Bu metotlar arasında belirli bir ortak öğretim modelinin olmaması ise sıklıkla karşılaşılan bir durumdur. Dolayısıyla bağlama metotlarında bağlamanın öğretimine yönelik belirli bir standardın sağlanamadığını söylemek mümkündür. Bağlama metotlarında ortak öğretim modelinin bulunmamasının yanı sıra bu metotlarda bulunan eserler arasında da birçok açıdan farklılıkların olduğu görülebilmektedir. Araştırmada belirlenen 7 adet bağlama metodunda bulunan Yağcılar Zeybeği ve Dirmilcikten Gider Yaylanın Yolu adlı iki ortak örnek eser üzerinde notasyon ve uyarlama bakımından karşılaştırma yapılmıştır. Araştırma durum tespiti yapmaya yönelik olup betimsel bir özellik sergilemektedir. Sonuç olarak, incelenen bağlama metotlarında 2 adet örnek eserin notasyon ve uyarlama bakımından farklılıklar gösterdiği, bu farklılıkların kişisel icra yorumlamalarından kaynaklandığı tespit edilmiştir. Ayrıca bağlama icracıları tarafından eserlerin farklı öğrenilip öğretildiği ve toplu bağlama icralarında icra birlikteliğinin sağlanamadığı sonuçlarına ulaşılmıştır. Araştırmada ulaşılan sonuçlardan hareketle bağlama metotlarındaki notasyon ve uyarlama farklılıkları üzerine önerilerde bulunulmuştur.
Keywords
Abstract
There are many methods for teaching baglama written at the professional or amateur level. The absence of a specific common teaching model between these methods is often encountered. Therefore, it is possible to say that a certain standard for teaching baglama cannot be achieved in baglama methods. In addition to the lack of a common teaching model in baglama methods, it can be seen that there are differences between the works found in these methods in many ways. A comparison was made in terms of notation and adaptation on two common examples of works called Yağcılar Zeybeği and Dirmilcikten Gidir Yaylan Yolu, which were found in 7 piano methods determined in the research. The research is aimed at due diligence and demonstrates a descriptive property. As a result, it was found that 2 sample works in the baglama methods studied differ in terms of notation and adaptation, these differences are caused by personal interpretation of performance. In addition, the results were reached that works were learned and taught differently by baglama performers and that performance unity could not be achieved in collective baglama performances. Based on the results obtained in the study, suggestions were made on differences in notation and adaptation in baglama methods.
Keywords
- Akdağ, A. K. (2010). Bağlamada Düzenler ve Tezene Tavırları. İstanbul: Pan Yayıncılık.
- Altuğ, N. (1997). Müzik Eğitiminde Metot ve Yöntem. 1. Türk Müziği Sempozyumu,
- Behar, C. (2014). Aşk Olmayınca Meşk Olmaz. Geleneksel Osmanlı/Türk Müziğinde Öğretim ve İntikal. İstanbul: Yapı kredi Yayınları.
- Ekici, S. (2012). Bağlama Eğitimi Yöntem ve Teknikleri. Ankara: Yurt Renkleri Yayınevi.
- Ersoy, İ. (2009). “Türkiye’de Uluslaşma Sürecinde Bir Simge Olarak Bağlama” [Bildiri] Aynur Koçak (Ed.). Halk Müziğinde Çalgılar Uluslararası Sempozyum Bildirileri, 14-16 Aralık 2007, (ss. 268-277), İstanbul: Motif Vakfı Yayınları.
- Haşhaş, S. (2017). Uzun Sap Bağlama Metodu. Ankara: Gece Kitaplığı.
- Haşhaş, S. (2013). Bağlama Eğitiminde Bağlama Tutuş, Mızrap (Tezene) Tutuş-Vuruş Yönlerinin Yeri ve Önemi Üzerine Bir İnceleme, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Müzik Anabilim Dalı.
- Gazimihal, M. R. (1961). Musiki Sözlüğü. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
- Karahan, C. (2017).Tel Tel Bağlama. Ankara: Gece Kitaplığı.
- Karkın, M., Pelikoğlu, M.C., Haşhaş, S., (2014). “Bağlama Enstrümanının Öğretim Yöntemleri Kapsamında Yöresel Tavırların Değerlendirilmesi”. Art-e Sanat Dergisi, 7(13), 129148.
- Kaya, G. E. (2011). Bağlama Metodu. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.
- Özbek, M. A. (2000). “Türkiye’de Çalgı Eğitiminde Metot İhtiyacı ve Bağlama Metodu” Salih Turhan (Ed.), Türk Halk Müziğinde Çeşitli Görüşler. (s.458-462) Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Saçan, M. (2006). Bağlama Öğrenim ve Eğitim Metodu. İzmir: Senfoni Müzikevi.
- Say, A. (2002). Müzik Sözlüğü. Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
- Saydam, A. (1988). Türkiye’de Çalgı Eğitiminde Metot İhtiyacı. 1. Müzik Kongresi Bildirileri, Ankara : Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Sönmez, Z. (2008). Bozuk Düzeni Metodu 1. Ankara: Yurt Renkleri Yayınevi.
- Sözer, V. (1996). Müzik Ansiklopedik Sözlük. İstanbul: Remzi Kitapevi.
