Author :
Abstract
Sanatın prehistorik dönemden günümüze kadar var olan, bağlı bulunduğu dönem ve dönemin sosyal düzeninin insan psikolojisi üzerinde etkisinin tezahürü olarak varlık gösteren bir olgu olduğunu, biçim ve içeriğinin de yine bu bağlamda değişkenlik gösterdiğini, sanatın anlamı ve benzer sorulara getirilecek cevapların muğlaklığı nedeniyle yüzeysel bir açıklama olacaktır. Sanat varlık gösterdiği an itibariyle sosyal çevre ile etkileşim halindedir. Dolayısıyla sanatın üretim sürecinde çevresel faktörlerle bağıntılı gelişen sosyal değişimlerin payı yadsınamaz bir geçektir. Bu sosyal değişimler ve maruz kaldığı etkiler doğrultusunda eser üreten sanatçı, bazen çağın dayatmalarından kurtulmak için sanatın gücüne yönelse de, döngüsel bir süreç olan etkileşimin bir dişlisi haline gelmektedir. Bu döngüsel süreçte sanat üreticisi her ne kadar sanatın arındırıcı gücünden faydalanmaya çalışsa da sanatın insan psikolojisinin bir yansıması olduğu gerçeğini unutmakta ve bu arayış kendi içerisinde savunduğu doğrunun karşıtını da barındırdığı için, karşı çıkılan dayatmalara olanak sağlamaktadır. Bu sebeple dönemin en büyük yansıtıcısı haline gelen sanat, bir süre sonra karşı çıkmakta olduğu ilerleyişin en büyük savunucusu haline de gelmektedir. Örneğin; günümüz sanatının en büyük problemi ve kültür endüstrisinin getirisi olan meta sanatına karşı üretilen sanat eserlerinin de yine meta olarak değer görmesi gibi. Bu döngü tüketimin üretimi gerekli kılması nedeniyle yeni üretimlere ihtiyaç duyulmasından kaynaklı olarak tüketimde sürekliliği zaruri kılmakta ve sanatı da diğer tüketim malzemeleri gibi Diderot etkisiyle zincirleme tüketime maruz bırakarak diyalektik bir süreci zorunlu hale getirmektedir.
Keywords
Abstract
The argument that art has existed since the prehistoric times as a manifestation of contemporary influences and impact of the social order on human psychology, changing the artistic forms and content would be superficial due to the ambiguity about the meaning of art and similar factors. Art interacts with the social environment in all its existence. Thus, social changes induced by environmental factors play a key role in artistic production. The artist, whose products are based on these social changes and individual, sometimes adopts the power of art to avoid the influences of that age, but becomes a cog in interaction, which is a cyclical process. Although the artist tries to employ the purifying power of art in this cyclical process, the artist might forget the fact that art reflects human psychology, and the quest allows for opposing impositions since it includes the opposite of the truth it proposes. Thus, art, which becomes the most significant reflection of the period, turns into the greatest defender of the progress that it had opposed. For example, the current works of art produced in protest of the commodity art, the most significant problem in contemporary art and the primary income of the culture industry, are also generate income as a commodity. Since consumption requires production, this cycle ends up in continuous consumption due to the need for new products and necessitates a dialectical approach that entails chain consumption due to the Diderot effect, similar to other consumption products.
