Author :
Abstract
- Haçlı Seferi (1096-1099) sırasında katliam başta olmak üzere çok sayıda şiddet olayları yaşandı. Haçlı şiddeti, ödüllendirilen ve haklı olduğu iddia edilen gerekçelere dayandırılıyordu. Tanrının arzusu; Tanrının intikamı hepsinden önemlisi de kan davasıydı. Haçlılara göre Doğuda Hristiyan kanı dökülüyordu. Hristiyanların kanı çarmıha gerilen İsa’nın dökülen kanına eş değer tutulduğu için hem Hristiyanları öldürdükleri hem de Tanrının şehri Kudüs’ü kendi inançlarının sembolleri ve ibadetleriyle kirlettikleri için Müslümanlar kutsal topraklardan kovulmalı, yok edilmeliydiler. Haçlılar için giriştikleri katliamlar günahlarının bağışlanarak ruhlarının selamete ermesinin bir vesilesi olacak; onları din kardeşlerinin öldürülmesinin suçluluğundan kurtaracaktı. Eski Ahit’te Tanrının İsrailoğullarına vaadi topraklar; Haçlı Seferi çağrısıyla Frenklerin, Yeni İsrailoğullarının, miras hakkına dönüştü. Böylece şiddetin kutsal bağlamı kuruldu. Müslümanlar, Tanrının ilahi mirasını zorla almış işgalciler biçiminde tanımlandı. Bu bağlamda katliam ve şiddet ibadetin, tapınmanın bir parçası, kutsalın karanlık yüzü haline geldi. Şiddetin içinde yetişen, şiddete maruz kalan Batı Avrupa Hristiyan toplumu şiddetin uygulayıcısı haline geldi.
Keywords
Abstract
During the First Crusade (1096-1099), there were many violent incidents, especially the massacre. Crusader violence was based on rewarded and alleged justification. God's will; God's vengeance was above all a vendetta. According to the Crusaders, Christian blood was being shed in the East. Because the blood of Christians was equated with the spilled blood of the crucified Jesus, Muslims were to be expelled from the Holy Land and destroyed for both killing Christians and defiling Jerusalem, the city of God, with the symbols and worship of their faith. For the Crusaders, their slaughter will be an occasion for the forgiveness of their sins and the salvation of their souls; it would save them from the guilt of the murder of their religious brethren. In the Old Testament, God's promise to the children of Israel land; With the call of the Crusade, it became the right of inheritance of the Franks, the New Israelites. Thus the sacred context of violence was established. Muslims were defined as invaders who had forcibly received God's divine inheritance. In this context, slaughter and violence became part of worship, part of worship, the dark side of the sacred. The Western European Christian community, which grew up in the violence and was exposed to violence, became the perpetrator of violence.
