Author :
Abstract
Bu çalışma, 1683-1699 yılları arasında Osmanlı Devleti ile Lehistan arasındaki savaşların ardından Karlofça Antlaşması ile tesis edilen barış sürecini ve süreçteki diplomatik faaliyetleri incelemektedir. Karlofça Antlaşması, Osmanlı Devleti ile Lehistan arasında on bir maddelik bir anlaşma ile sonuçlanmış, Podolya ve Kamaniçe Kalesi Lehistan'a bırakılmış, Osmanlı ise Boğdan'daki bazı kaleleri geri almıştır. Antlaşma ayrıca, Kırım Tatarlarının Lehistan'a akınlarını durdurmayı taahhüt etmiştir. Bu dönemde Lehistan'dan Stanislav Rzevuski (orta elçi) ve Rafał Leszczyński (büyükelçi) Osmanlı topraklarına gönderilmiştir. Rzevuski, barış anlaşmasının uygulamasını kolaylaştırmış; Leszczyński ise sınır düzenlemeleri ve protokol süreçlerini tamamlamıştır. Osmanlı Devleti, elçilerin yolculuk ve konaklama masraflarını karşılayarak cömertliğini göstermiştir. Özellikle Leszczyński'nin İstanbul'a girişi, dönemin ihtişamlı diplomatik törenlerini yansıtmaktadır.Sonuç olarak, Karlofça Antlaşması ve ardından gelen diplomatik temaslar, Osmanlı-Lehistan ilişkilerinde yeni bir dönemin başlamasına vesile olmuş, iki devlet arasındaki barış 18. yüzyıl boyunca devam etmiştir. Bu süreç, Osmanlı diplomasisinin barış inşa edici ve ilişkileri sürdürücü rolünü gözler önüne sermektedir.
Keywords
Abstract
This study examines the post-war peace process between the Ottoman Empire and Poland following the wars from 1683 to 1699, culminating in the Treaty of Karlowitz, and the diplomatic activities conducted during this period. The Treaty of Karlowitz resulted in an agreement between the Ottoman Empire and Poland, transferring Podolia and the Kamianets Fortress to Poland while the Ottoman Empire regained certain fortresses in Moldavia. During this period, Stanislav Rzevuski (an envoy) and Rafał Leszczyński (an ambassador) were sent by Poland to the Ottoman lands. Rzevuski facilitated the implementation of the peace agreement, while Leszczyński completed the boundary arrangements and protocol processes. In conclusion, the Treaty of Karlowitz and the ensuing diplomatic engagements marked the beginning of a new era in Ottoman-Polish relations, fostering peace and cooperation that persisted throughout the 18th century. This process highlights the Ottoman diplomacy's role in building and sustaining peace and international relations.
