ANNE BABALARI BOŞANMIŞ ÇOCUKLARIN BOŞANMA SÜRECİNDEKİ DENEYİMLERİNİN GELİŞİMSEL, İLİŞKİSEL ve ÇEVRESEL DEĞİŞKENLER BAĞLAMINDA İNCELENMESİ: NİTEL BİR ÇALIŞMA
Author :
Abstract
Bu çalışmada, anne babası boşanmış çocukların deneyimleri ve bu tür bir yaşam geçişi sırasında oluşturdukları anlamlar açısından boşanmanın kendileri ve çevrelerinde oluşturduğu durum ve etkileri yüz yüze görüşme yoluyla incelenmiştir. Araştırmanın çalışma grubu, 2018 ve 2019 yılları arasında Ankara’da özel bir danışmanlık merkezine başvurmuş, anne babası boşanmış çocuklardan (n=19) oluşmaktadır. Araştırmanın çalışma grubunun belirlenmesinde kolay ulaşılabilir örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Bu çalışmaya katılan anne babası boşanmış olan çocukların 7-13 yaş aralığında olduğu; % 68’inin (n=13) kız, % 32’sinin (n=6) erkek olduğu; % 58’inin (n=11) kardeşinin olduğu, % 42’sinin (n=8) tek çocuk olduğu; anne babası boşandıktan sonra % 80’inin (n=15) annesiyle, % 10’unun (n= 2) teyze veya halası ile, % 10’unun (n=2) babasıyla yaşadığı öğrenilmiştir. Çocukların boşanmanın tanımını ve nedenlerini yaşlarıyla ilişkili olarak somut ve anlaşılır olarak yapabildikleri görülmüştür. Çalışmaya katılan çocukların büyük çoğunluğunun anne babalarının boşanma öncesi ve sonrası ilişkilerinin iyi olmadığını ve kavga ettiklerini belirtmiştir. Çalışmaya katılan çocukların büyük çoğunluğunun yaşamlarında ev, okul ve şehir değişikliği gibi önemli değişikliklerin meydana geldiği, maddi anlamda sıkıntılarının arttığı öğrenilmiştir. Bu çalışmada yer alan çocukların büyük çoğunluğunun anneleriyle olan ilişkilerini babalarına göre daha iyi tanımlamışlardır. Elde edilen bulgular ışığında önerilerde bulunulmuştur.
Keywords
Abstract
In this study, the situations and the effects of divorce on themselves and their environment were examined through face-to-face interviews in terms of the experiences of the divorced children and their meaning during the transition of this kind of life. The study group consisted of divorced children (n = 19) who applied to a private counseling center in Ankara between 2018 and 2019. Easily accessible sampling method was used to determine the study group of the study. The children whose parents divorced were 7-13 years old; 68% (n = 13) were girl and 32% (n = 6) were boy; 58% (n = 11) had siblings and 42% (n = 8) were single children; after divorce, 80% (n = 15) lived with his mother, 10% (n = 2) with aunt, 10% (n = 2) with his father. It was seen that children were able to make the definition and reasons of divorce in a concrete and understandable manner in relation to their age. The majority of the children who participated in the study stated that their parents' pre-and post-divorce relationships were not good and they quarreled. It was learned that the majority of the children who participated in the study had significant changes in their lives such as home, school and city changes and their financial problems increased. The majority of the children in this study defined their relationship with their mothers better than their fathers. Suggestions were made in the light of the findings.
Keywords
- Adamsons, K., & Pasley, K. (2005). Coparenting following divorce and relationship dissolution. In M. A. Fine & J. H. Harvey (Eds), Handbook of divorce and relationship dissolution. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
- Amato, P. R. (2010). Research on divorce: Continuing trends and new developments. Journal of Marriage and Family, 72(3), 650-666.
- Amato, P. R. (2000). The consequences of divorce for adults and children. Journal of Marriage and the Family, 62(4), 1269-1287.
- Amato, P. R. (2001). Children of divorce in the 1990s: An update of the Amato and Keith (1991) meta-analysis. Journal of Family Psychology, 15(3), 355-370.
- Amato, P. R. (2003). Reconciling Divergent Perspectives: Judith Wallerstein, Quantitative Family Research, and Children of Divorce. Family Relations: An Interdisciplinary Journal of Applied Family Studies, 52(4), 332-339.
- Amato, P. R. (1994). Father–child relations, mother–child relations, and offspring psychological well-being in early adulthood. Journal of Marriage and the Family, 56(4), 1031-1042.
- Amato, P. R., & Fowler, F. (2002). Parenting practices, child adjustment, and family diversity. Journal of Marriage and Family, 64(3), 703-716.
- Amato, P. R., & Keith, B. (1991). Parental divorce and the well-being of children: A meta- analysis. Psychological Bulletin, 110(1), 26-46.
- Arifoğlu-Çamkuşu, B. (2006). Çocuklar için boşanmaya uyum programının çocukların boşanmaya uyum, kaygı ve depresyon düzeylerine etkisi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Bastaits, K., Ponnet, K., & Mortelmans, D. (2012). Parenting of divorced fathers and the association with children’s self-esteem. Journal of Youth and Adolescence, 41, 16431656.
- Cheadle, J.E., Amato, P.R., & King, V. (2010). Patterns of nonresident father contact. Demography, 47, 205–225.
- Dunn J, Davies L.C., O’Connor, T.G. et al. (2001). Family lives and friendships: The perspectives of children in step-, single-parent, and nonstep families. Journal of Family Psychology, 15(2), 272-287.
- Dunn, J., O’Connor, T. G., & Cheng, H. (2005). Children’s responses to conflict between their different parents: Mothers, stepfathers, nonresident fathers, and nonresident stepmothers. Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology, 34, 223-234.
- Fehlberg, B., Smyth, B., Maclean, M., & Roberts, C. (2011). Legislating for shared time parenting after separation: A research review. International Journal of Law, Policy and the Family, 25, 318-337.
- Flouri, E. (2006). Non-resident fathers’ relationships with their secondary school age children: Determinants and children’s mental health outcomes. Journal of Adolescence, 29, 525538.
- Grych, J. H. (2005). Interparental conflict as a risk factor for child maladjustment: Implications for the development of prevention programs. Family Court Review, 43, 97-108.
- Hockenberry, P.& Wilson, L. (2014). Maternal child nursing care. Elsevier Mosby: Canada.
- Kelly, J.& Emery, R. (2003). Children’s adjustment following divorce: Risk and resilience perspectives. Family Relations, 52, 352-362.
- Kırımlı-Taşkın, F. (2017). Çocuklar için boşanmaya uyum programının altı yaş çocuklarının benlik algısı kavramlarına etkisi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Kuş, E., (2009). Nicel–nitel araştırma teknikleri sosyal bilimlerde araştırma teknikleri nicel mi? Nitel mi?, Ankara: Anı.
- Jackson, L.J. & Fife, S.T. (2018). The impact of parental divorce: The relationship between social support and confidence levels in young adults. Journal of Divorce & Remarriage, 59, 2, 123-140. doi: 10.1080/10502556.2017.1402652
- Leon, K. (2003). Risk and protective factors in young children’s adjustment to parental divorce: A review of the research. Family Relations, 52(3), 258-270.
- Leopold, T., & Kalmijn, M. (2016). Is divorce more painful when couples have children? Evidence from long-term panel data on multiple domains of well-being. Demography, 53, 1717-1742.
- Maes, S. D., Mol, J. D., & Buysse, A. (2012). Children’s experiences and meaning construction on parental divorce: A focus group study. Childhood, 19, 266-279. doi:10.1177/
- Manning, W. D., & Smock, P. J. (1999). New families and nonresident father–child visitation. Social Forces, 78(1), 87-116.
- Markman, H., Stanley, M., & Blumberg, S. (2010). Fighting for your marriage (3rd ed.). San Francisco, CA: Jossey-Bass.
- Smart, C. (2006). Children’s narratives of post-divorce family life: From individual experience to an ethical disposition. Sociological Review,54,1-155-170.
- Smith, A. B., Taylor, N. J., & Tapp, P. (2003). Rethinking children's involvement in decision- making after parental separation. Childhood: A Global Journal of Child Research, 10(2), 201-216.
- Sobolewski, J.M.,& Amato, P.R. (2007). Parents’ discord and divorce, parent-child relationships and subjective well-being in early adulthood: Is feeling close to two parents always better than feeling close to one? Social Forces, 85,1105-1124.
- Şentürk-Aydın, R. (2013). Yaşam becerileri psikoeğitim programının boşanmış aile çocuklarının uyum düzeylerine etkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Şimşek-Yüksel, D. (2006). Grupla psikolojik danışmanın ana-babası boşanmış ergenlerde boşanmanın olumsuz etkileri ile başa çıkma stratejileri ve benlik saygıları üzerindeki etkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Mersin.
- Whiteside, M. E, & Becker, B. J. (2000). Parental factors and the young child's postdivorce adjustment: A meta-analysis with implications for parenting ar- rangements. Journal of Family Psychology, 14, 5-26.
- Williams, K., & Dunne-Bryant, A. (2006). Divorce and adult psychological well-being: Clarifying the role of gender and child age. Journal of Marriage and Family, 68, 1178
- Visser, M., Finkenauer, C., Schoemaker, K., Kluwer, E., van der Rijken, R., Van Lawick, J., . . . Lamers-Winkelman, F. (2017). I’ll never forgive you: High conflict divorce, social network, and co-parenting conflicts. Journal of Child and Family Studies, 26, 11, 1-12.
- Yörükoğlu, A. (2002). Çocuk ruh sağlığı. İstanbul: Özgür.
